разбурэ́нне ср.
1. разруше́ние, разва́ливание; разоре́ние;
2. перен. разруше́ние, разва́ливание;
3. перен. разруше́ние;
1-3 см. разбуры́ць I
разбуха́нне ср., прям., перен. разбуха́ние; см. разбуха́ць
разбуха́ць несов., прям., перен. разбуха́ть; см. разбу́хнуць
разбу́хлы прям., перен. разбу́хший; см. разбу́хнуць
разбу́хнуць сов., прям., перен. разбу́хнуть;
гаро́х у вадзе́ ~х — горо́х в воде́ разбу́х;
кні́га ~хла за кошт цыта́т — кни́га разбу́хла за счёт цита́т;
упраўле́нчы апара́т ~х — управле́нческий аппара́т разбу́х
разбушава́цца сов.
1. разбушева́ться;
ве́цер ~ва́ўся — ве́тер разбушева́лся;
мо́ра ~ва́лася — мо́ре разбушева́лось;
2. (прийти в состояние ярости) разбушева́ться, разойти́сь;
п’я́ны ~ва́ўся — пья́ный разбушева́лся (разошёлся)
разбуя́ніцца сов., разг. разбуя́ниться
разбыва́цца несов., разг. (полнеть) добре́ть
разбы́цца сов., разг. (располнеть) раздобре́ть
разбэ́рсаць, см. разбарса́ць 2