Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

адзна́чаны

1. отме́ченный;

2. обозна́ченный;

3. отме́ченный;

4. отме́ченный; зарегистри́рованный;

5. отме́ченный, ука́занный;

6. отме́ченный; отпра́зднованный;

7. ознамено́ванный;

1-7 см. адзна́чыць;

8. канц. (вышеупомянутый) озна́ченный

адзнача́цца несов.

1. отмеча́ться; регистри́роваться;

2. (становиться примечательным чем-л.) знаменова́ться;

1, 2 см. адзнача́цца;

3. страд. отмеча́ться; обознача́ться; регистри́роваться; ука́зываться; ознамено́вываться; см. адзнача́ць

адзнача́ць несов.

1. отмеча́ть;

2. обознача́ть;

3. отмеча́ть;

4. отмеча́ть; регистри́ровать;

5. отмеча́ть, ука́зывать (на что);

6. отмеча́ть; пра́здновать;

7. ознамено́вывать;

1-7 см. адзна́чыць

адзна́чваць несов., см. адзнача́ць

адзна́чыцца сов.

1. отме́титься; зарегистри́роваться;

2. (стать примечательным чем-л.) ознаменова́ться

адзна́чыць сов.

1. отме́тить;

а. патрэ́бныя ме́сцы ў кні́зе — отме́тить ну́жные места́ в кни́ге;

2. обозна́чить;

а. на ка́рце шлях пункці́рам — обозна́чить на ка́рте путь пункти́ром;

3. отме́тить;

а. до́брую пра́цу — отме́тить хоро́шую рабо́ту;

4. отме́тить; зарегистри́ровать;

5. отме́тить, указа́ть (на что);

а. недахо́пы — отме́тить (указа́ть на) недоста́тки;

6. отме́тить; отпра́здновать;

а. юбіле́й пісьме́нніка — отме́тить юбиле́й писа́теля

адзначэ́нне ср.

1. отме́тка ж.;

2. обозначе́ние;

3. отме́тка ж.;

4. регистра́ция ж.;

5. указа́ние (на что);

6. пра́зднование;

7. ознаменова́ние;

1-7 см. адзна́чыць

адзо́л, -лу м., спец. (раствор) отзо́л

адзо́льны спец. отзо́льный

адзыва́цца несов.

1. в разн. знач. отзыва́ться; (о звуке, боли — ещё) отдава́ться; (проявляться — ещё) ска́зываться; см. адазва́цца;

2. страд. отзыва́ться; см. адзыва́ць