уда́цца I сов.
1. в разн. знач. уда́ться;
апера́цыя ўдала́ся — опера́ция удала́сь;
пірагі́ сяго́ння ўдалі́ся — пироги́ сего́дня удали́сь;
удало́ся даста́ць рэ́дкую кні́гу — удало́сь доста́ть ре́дкую кни́гу;
2. (в кого-л.) уда́ться, уроди́ться, вы́даться;
сын уве́сь уда́ўся ў ба́цьку — сын весь уда́лся (уроди́лся, вы́дался) в отца́
уда́цца II сов., прям., перен. вда́ться;
бе́раг уда́ўся ў мо́ра — бе́рег вда́лся в мо́ре;
у. ў су́тнасць спра́вы — вда́ться в су́щность де́ла
уда́ць (каго) сов., разг. вы́дать; донести́ (на кого)
уда́ча ж. уда́ча;
пажада́ць ~чы — пожела́ть уда́чи;
◊ така́я ўда́ча — тако́й уроди́лся
удачара́цца несов., страд. удочеря́ться
удачара́ць несов. удочеря́ть
удачары́ць сов. удочери́ть
удачарэ́нне ср. удочере́ние
уда́члівасць ж. уда́чливость