Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

разарва́ць сов.

1. (разделить на части) разорва́ть; (умертвить, разорвав — ещё) растерза́ть;

р. вяро́ўку — разорва́ть верёвку;

ваўкі́а́лі аве́чку — во́лки разорва́ли (растерза́ли) овцу́;

2. перен. (прекратить) разорва́ть, порва́ть;

р. дыпламаты́чныя адно́сіны — разорва́ть (порва́ть) дипломати́ческие отноше́ния

разаро́ны разорённый; см. разары́ць

разары́цель м. разори́тель

разары́цца сов. разори́ться

разары́ць сов. (довести до нищеты) разори́ть

разарэ́нне ср. разоре́ние; см. разара́ць II

разасла́ны I в разн. знач. разо́сланный; см. разасла́ць I

разасла́ны II разо́стланный; рассте́ленный; см. разасла́ць II

разасла́цца сов. разостла́ться; распростере́ться, раски́нуться;

снег ~сла́ўся па по́лі бе́лай прасціно́й — снег разостла́лся по́ полю бе́лой про́стыней;

ва ўсе бакі́а́ўся стэп — во все сто́роны распростёрлась (раски́нулась) степь

разасла́ць I сов., в разн. знач. разосла́ть;

р. пі́сьмы — разосла́ть пи́сьма;

р. усі́х кур’е́раў — разосла́ть всех курье́ров

разасла́ць II сов. разостла́ть; расстели́ть;

р. абру́с — разостла́ть ска́терть

разаспа́цца сов., разг. разоспа́ться