праглу́шваць несов., см. прыглуша́ць
праглына́нне ср. прогла́тывание; глота́ние; см. праглына́ць
праглына́цца несов., страд. прогла́тываться; см. праглына́ць
праглына́ць несов., прям., перен. прогла́тывать; см. праглыну́ць
праглыну́ты прям., перен. прогло́ченный; см. праглыну́ць
праглыну́ць сов., прям., перен. проглоти́ть;
п. ко́стачку — проглоти́ть ко́сточку;
це́мра ~ну́ла по́стаць чалаве́ка — темнота́ проглоти́ла фигу́ру челове́ка;
п. кні́гу — проглоти́ть кни́гу;
◊ п. пілю́лю — проглоти́ть пилю́лю;
п. язы́к — проглоти́ть язы́к;
(бы́ццам, нібы́) му́ху праглыну́ў — (то́чно) му́ху проглоти́л;
жыўцо́м бы ~ну́ў — живьём бы съел;
як аршы́н ~ну́ў — как (сло́вно) арши́н проглоти́л;
ні вы́плюнуць ні п. — проти́вно есть и жа́лко вы́плюнуть
праглы́тваць несов., прям., перен. прогла́тывать; см. праглыну́ць
прагля́д, -ду м., в разн. знач. просмо́тр;
п. спекта́кля — просмо́тр спекта́кля;
гру́бы п. — гру́бый просмо́тр
прагляда́льны просмо́тровый
прагляда́нне ср. просма́тривание, просмо́тр м.; см. прагляда́ць 1