сказі́ць сов. искази́ть, изврати́ть;
с. ду́мку — искази́ть (изврати́ть) мысль
ска́зка ж., ист. (список, реестр) ска́зка;
○ рэві́зская с. — реви́зская ска́зка
скакавы́ скаково́й;
с. конь — скакова́я ло́шадь
скака́лка ж., разг. скака́лка, пры́галка
скака́льны анат. скака́тельный;
с. суста́ў — скака́тельный суста́в
скака́нне ср.
1. скака́ние, пры́гание;
2. (на лошади) скака́нье, ска́чка ж.;
3. пляс м., отпля́сывание, припля́сывание;
1-3 см. скака́ць
скакану́ць сов. и однокр., разг. скакну́ть, пры́гнуть
скака́ць несов.
1. скака́ть, пры́гать;
с. на адно́й назе́ — скака́ть (пры́гать) на одно́й ноге́;
мяч ска́ча — мяч пры́гает;
сэ́рца ска́ча ад ра́дасці — се́рдце пры́гает от ра́дости;
2. (на лошади) скака́ть;
3. пляса́ть, танцева́ть, отпля́сывать;
◊ с. пад ду́дку — (чыю) пляса́ть под ду́дку (чью);
с. ад пе́чы — ирон. танцева́ть от пе́чки
скаку́н, -на́ м.
1. скаку́н;
данскі́ с. — донско́й скаку́н;
2. зоол. скаку́н;
падсяме́йства ~но́ў — подсеме́йство скакуно́в;
3. спорт. прыгу́н;
4. разг. плясу́н
скакуно́к, -нка́ м., уменьш.-ласк. скакуно́к;
канёк-с. — конёк-скакуно́к