пача́сціцца сов. участи́ться
пачасці́ць сов., в разн. знач. участи́ть
пача́так I, -тку м.
1. в разн. знач. нача́ло; ср.;
п. шля́ху — нача́ло пути́;
браць п. — брать нача́ло;
палажы́ць п. — положи́ть нача́ло;
у ~тку го́да — в нача́ле го́да;
арганізу́ючы п. — организу́ющее нача́ло;
2. перен. зача́тки мн.;
п. но́вых адно́сін — зача́тки но́вых отноше́ний;
3. только мн. нача́тки;
~ткі арыфме́тыкі — нача́тки арифме́тики;
◊ з ~ку да канца́ — с нача́ла до конца́;
з са́мага ~тку — с са́мого нача́ла
пача́так II, -тка м. поча́ток;
кукуру́зныя ~ткі — кукуру́зные поча́тки
пачатко́вец, -ко́ўца м. начина́ющий
пачатко́вы
1. в разн. знач. нача́льный;
~вая шко́ла — нача́льная шко́ла;
п. перы́яд — нача́льный пери́од;
~вая фо́рма назо́ўніка — нача́льная фо́рма существи́тельного;
2. зача́точный;
у ~вым ста́не — в зача́точном состоя́нии
пача́ты на́чатый; откры́тый; предпри́нятый, зате́янный; заведённый; см. пача́ць 1
пача́ўкаць сов. поча́вкать
пачаўрэ́ць сов., разг. поча́хнуть
пача́хнуць сов., в разн. знач. поча́хнуть
пачацвяра́ць несов. учетверя́ть