гу́чны
1. зву́чный;
~ная мело́дыя — зву́чная мело́дия;
2. в др. знач. гро́мкий;
г. го́лас — гро́мкий го́лос;
~ная сла́ва — гро́мкая сла́ва
гучо́к, -чка́ м., обл. отро́сток
гучэ́ць несов., см. гуча́ць
гу́шкалка ж., разг. каче́ли ед. нет
гу́шканне ср., разг. кача́ние (на качелях и т.п.); см. гу́шкаць 1, гу́шкацца
гушкану́цца сов., однокр., разг. качну́ться (на качелях и т.п.)
гушкану́ць сов., однокр. качну́ть; см. гу́шкаць
гу́шкацца несов., разг. кача́ться (на качелях и т.п.)
гу́шкаць несов., разг.
1. кача́ть (на качелях и т.п.);
2. (подкидывать на руках) кача́ть
гу́шча ж., в разн. знач. гу́ща;
на дне застала́ся г. — на дне оста́лась гу́ща;
уці́снуцца ў са́мую гу́шчу нато́ўпу — вти́снуться в са́мую гу́щу толпы́;
быць у гу́шчы падзе́й — быть в гу́ще собы́тий;
◊ гада́ць на кафе́йнай гу́шчы — гада́ть на кофе́йной гу́ще;
не да тлу́шчу, з’е́сці б ~чу — не до жи́ру, быть бы жи́ву