Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

узрушэ́нне ср. возбужде́ние, волне́ние; потрясе́ние; см. узру́шыць

узрыва́льнік м. взрыва́тель

узрыванебяспе́чны взрывоопа́сный

узрыва́нне ср.

1. взрыва́ние;

2. взла́мывание;

1, 2 см. узрыва́ць II

узрыва́цца I несов., страд. взрыва́ться; см. узрыва́ць I

узрыва́цца II несов., возвр., страд. взрыва́ться; взла́мываться; отдира́ться; см. узарва́цца 1, узрыва́ць II

узрыва́ць I несов. (рылом — о животных) взрыва́ть

узрыва́ць II несов.

1. (разрушать взрывом) взрыва́ть;

2. (снимать что-л. прикреплённое) взла́мывать; отдира́ть;

1, 2 см. узарва́ць 1, 2

узры́ты (рылом) взры́тый; см. узры́ць

узры́ў (род. узры́ву) м., в разн. знач. взрыв

узрыўні́к, -ка́ м. взрывни́к

узрыўны́ воен., тех. взрывно́й;

а́я хва́ля — взрывна́я волна́;

ы́я рабо́ты — взрывны́е рабо́ты