скалупі́ць сов., обл., см. скалупну́ць
скалу́плены обл., см. скалу́пнуты
скалу́плівацца несов., страд., разг. сколу́пываться; исковы́риваться; исколу́пываться; см. скалу́пліваць
скалу́пліваць несов.
1. разг. (ковыряя, срывать) сколу́пывать;
2. (ковыряя, портить во множестве, во многих местах) исковы́ривать, исколу́пывать
скалупну́ты разг. сколу́пнутый; см. скалупну́ць
скалупну́ць сов., разг. (ковыряя, сорвать) сколупну́ть
скалыхну́цца сов.
1. прям., перен. всколыхну́ться;
паве́рхня вады́ ~ну́лася — пове́рхность воды́ всколыхну́лась;
наро́д ~ну́ўся ад ра́дасці — наро́д всколыхну́лся от ра́дости;
2. покачну́ться, качну́ться;
дрэ́ва ~ну́лася — де́рево качну́лось;
калы́ска ~ну́лася — колыбе́ль качну́лась
скалыхну́ць сов.
1. прям., перен. всколыхну́ть;
ве́цер ~ну́ў жы́та — ве́тер всколыхну́л рожь;
с. ма́сы — всколыхну́ть ма́ссы;
2. покачну́ть, качну́ть;
с. калы́ску — качну́ть колыбе́ль
скальд м., лит., ист. скальд
скалькава́ны спец., лингв. скальки́рованный