Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

дзы́нкнуць сов.

1. (издать звенящий звук) звя́кнуть, бря́кнуть;

2. (о насекомых) прогуде́ть, прожужжа́ть

дзын-дзы́н межд. динь-ди́нь

дзьмухаве́ц, -хаўца́, собир. -хаўцу́ м., бот., разг. одува́нчик

дзьму́хаць несов. дуть, фу́кать

дзьму́хнуць сов., однокр. ду́нуть, фу́кнуть

дзьму́цца несов., разг. (сердиться) ду́ться

дзьмуць несов. дуть;

і ў вус (сабе́) не дзьме — и в ус (себе́) не ду́ет;

куды́ ве́цер дзьме — куда́ ве́тер ду́ет;

дз. у сваю́ дуду́ — гнуть своё

дзюб м., обл., см. дзю́ба 1

дзю́ба ж.

1. (у птицы) клюв м.;

2. остриё ср., о́стрый вы́ступ;

з камары́ную ~бу — с гу́лькин нос

дзюбану́ць сов., см. дзю́бнуць