Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

пісьме́нніцкі писа́тельский

пісьме́нніцтва ср., разг. писа́тельство

пісьме́нны

1. прил., прям., перен. гра́мотный;

п. чалаве́к — гра́мотный челове́к;

п. інжыне́р — гра́мотный инжене́р;

~нная рабо́та — гра́мотная рабо́та;

2. в знач. сущ. гра́мотный

пісьме́нства ср. пи́сьменность ж.;

прыго́жае п. — изя́щная литерату́ра (слове́сность)

пісьмёны, -наў ед. нет письмена́

пісьмо́ ср., в разн. знач. письмо́;

чака́ць ~ма́ — ждать письма́;

рама́н у ~мах — рома́н в пи́сьмах;

гаранты́йнае п. — гаранти́йное письмо́;

гісто́рыя ~ма́ — исто́рия письма́;

вучы́цца ~му́ — учи́ться письму́;

ара́бскае п. — ара́бское письмо́;

адкры́тае п. — откры́тое письмо́;

даплатно́е п. — доплатно́е письмо́;

заказно́е п. — заказно́е письмо́;

вузлаво́е п. — узлово́е письмо́;

іераты́чнае п. — иерати́ческое письмо́;

со́шнае п. — со́шное письмо́

пісьмо́ва нареч. пи́сьменно

пісьмо́вы

1. пи́сьменный;

п. знак — пи́сьменный знак;

~вая рабо́та — пи́сьменная рабо́та;

п. стол — пи́сьменный стол;

у ~вай фо́рме — в пи́сьменной фо́рме;

2. (связанный с принадлежностями для письма) писчебума́жный;

магазі́н ~вых прыла́д — магази́н писчебума́жных принадле́жностей

пісьмо́ўнік м., уст. письмо́вник

піся́г м., разг., см. піса́га