пісьме́нніцкі писа́тельский
пісьме́нніцтва ср., разг. писа́тельство
пісьме́нны
1. прил., прям., перен. гра́мотный;
п. чалаве́к — гра́мотный челове́к;
п. інжыне́р — гра́мотный инжене́р;
~нная рабо́та — гра́мотная рабо́та;
2. в знач. сущ. гра́мотный
пісьме́нства ср. пи́сьменность ж.;
○ прыго́жае п. — изя́щная литерату́ра (слове́сность)
пісьмёны, -наў ед. нет письмена́
пісьмо́ ср., в разн. знач. письмо́;
чака́ць ~ма́ — ждать письма́;
рама́н у ~мах — рома́н в пи́сьмах;
гаранты́йнае п. — гаранти́йное письмо́;
гісто́рыя ~ма́ — исто́рия письма́;
вучы́цца ~му́ — учи́ться письму́;
ара́бскае п. — ара́бское письмо́;
○ адкры́тае п. — откры́тое письмо́;
даплатно́е п. — доплатно́е письмо́;
заказно́е п. — заказно́е письмо́;
вузлаво́е п. — узлово́е письмо́;
іераты́чнае п. — иерати́ческое письмо́;
со́шнае п. — со́шное письмо́
пісьмо́ва нареч. пи́сьменно
пісьмо́вы
1. пи́сьменный;
п. знак — пи́сьменный знак;
~вая рабо́та — пи́сьменная рабо́та;
п. стол — пи́сьменный стол;
у ~вай фо́рме — в пи́сьменной фо́рме;
2. (связанный с принадлежностями для письма) писчебума́жный;
магазі́н ~вых прыла́д — магази́н писчебума́жных принадле́жностей
пісьмо́ўнік м., уст. письмо́вник
піся́г м., разг., см. піса́га