Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

дапыта́цца (каго, чаго, што) сов. разузна́ть (что, о ком, чём); допыта́ться (о ком, чём);

д. ў чалаве́ка, хто ён — разузна́ть (допыта́ться) у челове́ка, кто он;

д. пра́ўды — разузна́ть пра́вду

дапыта́ць сов. допроси́ть, опроси́ть

дапы́твальнік м. опро́счик

дапы́тванне ср. разузнава́ние; см. дапы́твацца I

дапы́тваны сущ., юр. допра́шиваемый, опра́шиваемый

дапы́твацца несов.

1. (каго, чаго) разузнава́ть (что, о ком, чём), допы́тываться (о ком, чём); см. дапыта́цца;

2. страд. допра́шиваться, опра́шиваться

дапы́тваць несов. допра́шивать, опра́шивать

дапы́тліва нареч.

1. пытли́во;

2. испыту́юще;

3. вопроси́тельно, вопроша́юще;

1-3 см. дапы́тлівы

дапы́тлівасць ж. пытли́вость, любозна́тельность; см. дапы́тлівы 1

дапы́тлівы

1. (стремящийся всё знать) пытли́вый, любозна́тельный, любопы́тный;

2. (проницательный) испыту́ющий;

абве́сці ~вым по́зіркам пако́й — обвести́ испыту́ющим взгля́дом ко́мнату