падпарадкава́льны грам. подчини́тельный
падпара́дкаванасць ж. подчинённость
падпара́дкаванне ср. подчине́ние; повинове́ние
падпара́дкаваны
1. прич., прил., в разн. знач. подчинённый;
2. в знач. сущ. подчинённый
падпара́дкавацца I сов. подчини́ться; повинова́ться
падпара́дкавацца II несов. подчиня́ться
падпара́дкаваць сов., в разн. знач. подчини́ть
падпарадко́ўвацца несов.
1. подчиня́ться, повинова́ться;
2. страд. подчиня́ться
падпарадко́ўваць несов., в разн. знач. подчиня́ть
падпа́рваць несов. подпа́ривать
падпаро́ць сов. подпоро́ть