Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

увараві́т, -ту м., мин. уварови́т

ува́равіцкі ува́ровичский

Ува́равічы, -віч и -вічаў г.п. Ува́ровичи

ува́раны

1. в разн. знач. ува́ренный;

2. тех. вва́ренный;

1, 2 см. увары́ць

ува́рванне ср.

1. в разн. знач. ува́ривание;

2. тех. вва́ривание;

1, 2 см. ува́рваць

уварва́нне ср. вторже́ние; см. уварва́цца 1, 3

уварва́ны прям., перен. у́рванный; см. уварва́ць 1

ува́рвацца несов., возвр., страд. ува́риваться; вва́риваться; см. увары́цца, ува́рваць

уварва́цца сов.

1. ворва́ться; вломи́ться; вто́ргнуться;

у. ў чужы́ дом — ворва́ться (вломи́ться) в чужо́й дом;

во́раг ~ва́ўся ў краі́ну з за́хаду — враг ворва́лся (вто́ргся) в страну́ с за́пада;

2. перен. (внезапно, быстро проникнуть) ворва́ться;

у акно́ ўварва́ўся ве́цер — в окно́ ворва́лся ве́тер;

3. перен. вмеша́ться, вто́ргнуться;

у. ў чужо́е жыццё — вто́ргнуться в чужу́ю жизнь

ува́рваць несов.

1. в разн. знач. ува́ривать;

2. тех. вва́ривать;

1, 2 см. увары́ць

уварва́ць сов.

1. прям., перен. (выдернуть) урва́ть;

у. жме́ню се́на — урва́ть клок се́на;

ён імкне́цца пабо́льш у. — он стреми́тся побо́льше урва́ть;

у. во́льную хвілі́ну — урва́ть свобо́дную мину́ту;

2. (укусить) хвати́ть;

саба́ка ўварва́ў за нагу́ — соба́ка хвати́ла за́ ногу;

3. разг. отня́ть;

ко́лькі ты мне здаро́ўя ўварва́ў! — ско́лько ты у меня́ здоро́вья о́тнял!;

у. кусо́к — урва́ть (отхвати́ть) кусо́к

ува́рка ж.

1. в разн. знач. ува́рка;

2. тех. вва́рка;

1, 2 см. увары́ць

увартава́ны укарау́ленный