Verbum

галіна́ (мн. галі́ны) ж.

1. о́трасль, о́бласть;

2. см. галі́на

галінава́нне ср. ветвле́ние

галінава́цца несов. ветви́ться

галі́навы ветвяно́й

галіна́стасць ж. ветви́стость

галіна́сты ветви́стый

галінзо́га ж., бот. галинзо́га

галі́ністы, см. галіна́сты

галі́нка ж., уменьш. ве́тка, ве́точка

галіно́вік м., разг. отраслеви́к