праклю́нуцца сов., разг.
1. см. прадзяўбці́ся;
2. перен. (прорасти) проклю́нуться
пракляпа́ць сов. проклепа́ть
праклясці́ сов. прокля́сть; преда́ть прокля́тию
пракля́ты
1. прич. про́клятый, пре́данный прокля́тию;
2. прил. (ненавистный, проклинаемый) прокля́тый; окая́нный;
◊ ~тае пыта́нне — прокля́тый вопро́с
пракля́цце ср. (действие) прокля́тие
пракня́жыць сов., ист. прокня́жить
прако́л, -лу м., в разн. знач. проко́л
прако́латы
1. проко́лотый; пронзённый;
2. разг. пробо́данный;
1, 2 см. пракало́ць I
прако́лванне ср. прока́лывание, проко́л м.
прако́лвацца несов.
1. прока́лываться; см. пракало́цца;
2. страд. прока́лываться; пронза́ться; см. прако́лваць