дару́нак м., разг., см. дар 1
дару́чаны пору́ченный; дове́ренный; см. даручы́ць
даруча́цца несов., страд. поруча́ться; доверя́ться; см. даруча́ць
даруча́ць несов., в разн. знач. поруча́ть; доверя́ть; см. даручы́ць
даручы́ць сов., в разн. знач. поручи́ть; дове́рить;
д. спра́ву — поручи́ть (дове́рить) де́ло;
д. хво́рага — поручи́ть больно́го
даручэ́нец, -нца м., разг. поруче́нец
даручэ́нне ср.
1. поруче́ние;
небяспе́чнае д. — опа́сное поруче́ние;
2. (документ) дове́ренность ж.
дарыва́цца I несов., возвр., страд., разг. дорыва́ться; см. дарва́цца I, дарыва́ць I
дарыва́цца II несов., разг. дорыва́ться; см. дарва́цца II
дарыва́цца III несов., возвр., страд. дорыва́ться; см. дары́цца II, дарыва́ць II
дарыва́ць I несов.
1. (кончать рвать, срывать что-л.) дорыва́ть; см. дарва́ць 1;
2. разг. (окончательно изнашивать — об одежде, обуви) дорыва́ть
дарыва́ць II несов. (рылом — о животных) дорыва́ть