вы́катчык м., спец. вы́катчик
вы́катчыца ж., спец. вы́катчыца
вы́каўзаны разг.
1. прич. сде́ланный ско́льзким, раска́танный;
2. прич. загрязнённый; измя́тый;
3. прил. гла́дкий от скольже́ния
вы́каўзаць сов., разг.
1. сде́лать ско́льзким, раската́ть;
в. сце́жку — сде́лать ско́льзкой (раската́ть) доро́жку;
2. загрязни́ть; измя́ть;
в. пасце́ль — загрязни́ть (измя́ть) посте́ль
вы́каўзнуцца сов., разг. вы́скользнуть
вы́каўзнуць сов., разг. вы́скользнуть
вы́каціцца сов. вы́катиться;
мяч ~ціўся на аўт — мяч вы́катился на а́ут
вы́каціць сов.
1. в разн. знач. вы́катить;
в. бо́чку — вы́катить бо́чку;
в. калёсы на двор — вы́катить теле́гу на двор;
2. перен., разг. уничто́жить;
пажа́р ~ціў палаві́ну вёскі — пожа́р уничто́жил полови́ну дере́вни
вы́каць несов., прост. (обращаться к кому-л. на «вы») вы́кать
вы́качаны I в разн. знач. вы́каченный; см. вы́каціць 1
вы́качаны II
1. вы́катанный;
2. вы́валянный, обва́лянный; перева́лянный;
1, 2 см. вы́качаць