Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

адлупцава́ць сов., разг. отколоти́ть, вы́сечь, вы́пороть, отстега́ть, отодра́ть, отлупцева́ть, отлупи́ть

адлупцо́ваны, см. адлупцава́ны

адлу́чаны

1. отделённый, отлучённый;

2. церк. отлучённый;

1, 2 см. адлучы́ць

адлуча́цца несов.

1. отбива́ться, отделя́ться;

2. отлуча́ться;

1, 2 см. адлучы́цца;

3. страд. отделя́ться, отлуча́ться; см. адлуча́ць

адлуча́ць несов.

1. отделя́ть, отлуча́ть;

2. церк. (изгонять) отлуча́ть;

1, 2 см. адлучы́ць

адлу́чвацца несов., возвр., страд., см. адлуча́цца 1

адлу́чваць несов., см. адлуча́ць 1

адлу́чка ж. отлу́чка;

самаво́льная а. — самово́льная отлу́чка

адлу́чнік м., тех., хим., см. аддзялі́цель

адлучы́цца сов.

1. отби́ться, отдели́ться;

аве́чка ~чы́лася ад чарады́ — овца́ отби́лась (отдели́лась) от ста́да;

2. отлучи́ться;

а. ў го́рад — отлучи́ться в го́род