Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcdefghijklmnopqrstuvwxyz3-$’
abcdefghijklmnopqrstuvwxyz-. ë
abcdehijklnorsuy

abdicate

[ˈæbdɪkeɪt]

v.

1) абдыкава́ць; адмаўля́цца

The king abdicated his throne — Каро́ль адмо́віўся ад тро́ну

2) адыхо́дзіць

Those who abdicate life socially, will soon abdicate from life itself — Ты́я, што адыхо́дзяць ад грама́дзкага жыцьця́, ху́тка ады́йдуць ад само́га жыцьця́

abdication

[,æbdɪˈkeɪʃən]

n.

абдыка́цыя f.; адмаўле́ньне ад паса́ды

abdomen

[ˈæbdəmən]

n.

1) Anat., Zool. чэ́рава, бру́ха n.; жыво́т -ата́ m.

2) брушна́я по́ласьць f.

3) бру́шка (у чле́ністано́гіх) n.

abdominal

[æbˈdɑ:mɪnəl]

adj.

брушны́

the abdominal muscles — брушны́я му́скулы

abdominous

[æbˈdɑ:mɪnəs]

adj.

бруха́ты, пуза́ты

abduce

[æbˈdu:s]

v.t.

адво́дзіць (убо́к)

abducent

[æbˈdu:sənt]

adj., Anat.

адво́дны

abducent muscles — адво́дныя му́скулы

abduct

[æbˈdʌktˈ]

v.t.

выкрада́ць (асо́бу)

abduction

[æbˈdʌkʃən]

n.

выкрада́ньне n.

abductor

[æbˈdʌktər]

n.

1) выкрада́льнік -а m.

2) адво́дны му́скул m.