Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcdefghijklmnopqrstuvwxyz3-$’
aehijnoruüvwyé
acdeghilmnoprstuvwz 

domestic

[dəˈmestɪk]

1.

adj.

1) ха́тні, дама́шні, сяме́йны

2) дамасе́длівы, які́ лю́біць сяме́йнае жыцьцё

3) сво́йскі

domestic animals/birds — сво́йская жывёла, сво́йскія пту́шкі

4) нутраны́

domestic affairs — нутраны́я спра́вы

2.

n.

ха́тняя рабо́тніца, служа́нка f.

domesticate

[dəˈmestɪkeɪt]

v.t.

1) прыруча́ць дзі́кую жывёлу; культывава́ць расьлі́ны

2) прывя́зваць да ха́ты, сяме́йнага жыцьця́

domicile

[ˈdɑ:mɪsaɪl]

n.

дом, жытло́, паме́шканьне n.; сядзі́ба f., рэзыдэ́нцыя f.

dominance

[ˈdɑ:mɪnəns]

n.

панава́ньне n.; уплы́вы pl.; перава́га f.

dominant

[ˈdɑ:mɪnənt]

1.

adj.

1) даміну́ючы, найбо́льш уплыво́вы, пану́ючы; гало́ўны, вяду́чы

2) які́ ўзвыша́ецца над акалі́чнаю мясцо́васьцю

2.

n. Mus.

даміна́нта f.

dominate

[ˈdɑ:mɪneɪt]

v.

1) дамінава́ць, пераважа́ць, мець перава́гу, панава́ць; быць гало́ўным

2) узвыша́цца над мясцо́васьцю; займа́ць кіру́ючае стано́вішча

domination

[,dɑ:mɪˈneɪʃən]

n.

панава́ньне n.; ула́да f.

domineer

[,dɑ:mɪˈni:r]

v.i.

дэспаты́чна панава́ць; тыра́ніць; пака́зваць сваю́ перава́гу, браць верх; дамінава́ць

domineering

[,dɑ:mɪˈni:rɪŋ]

adj.

даміну́ючы; ула́дны

a domineering personality — даміну́ючы хара́ктар

Dominica

[,dɑ:mɪˈni:kə]

во́страў Даміні́ка