Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

discolor

v.t.

абяско́лерваць, пазбаўля́ць ко́леру

discolour

[dɪsˈkʌlər]

Brit.

гл. discolor

discomfit

[dɪsˈkʌmfət]

v.t.

1) цалко́м перамагчы́

2) разьбі́ць (пля́ны, спадзява́ньні)

3) мо́цна зьбянтэ́жыць

discomfiture

[dɪsˈkʌmfɪtʃər]

n.

1) разгро́м -у m., пара́за f. (у баі́)

2) разла́д (пля́наў, спадзява́ньняў)

3) зьбянтэ́жанасьць f., замяша́ньне n.

discomfort

[dɪsˈkʌmfərt]

1.

n.

1) дыскамфо́рт -у m., невыго́да f.

2) няёмкасьць, засаро́мленасьць f.

2.

v.t.

спрычыня́ць невыго́ду; ста́віць у няёмкае стано́вішча

discompose

[,dɪskəmˈpoʊz]

v.t.

1) непако́іць, турбава́ць, бянтэ́жыць

2) паруша́ць пара́дак, выбіва́ць з каляі́ны

disconcert

[,dɪskənˈsɜ:rt]

v.

1) выво́дзіць з раўнава́гі, бянтэ́жыць, засаро́мліваць

2) псава́ць, разла́джваць (пля́ны)

disconcerted

[,dɪskənˈsɜ:rtəd]

adj.

1) устрыво́жаны, устурбава́ны

2) зьбянтэ́жаны, зьбі́ты з панталы́ку

disconnect

[,dɪskəˈnekt]

v.t.

1) разлуча́ць; адлуча́ць

the telephone was disconnected — тэлефо́н быў адлу́чаны

2) выключа́ць

disconnection

[,dɪskəˈnekʃən]

n.

1) разлуча́ньне, разьдзяле́ньне n.

2) разлучэ́ньне n.