Verbum

destabilize

v.t.

паруша́ць раўнава́гу, дэстабілізава́ць

destination

n.

1) ме́сца прызначэ́ньня

2) прызначэ́ньне n., кіру́нак -ку m., канчатко́вая мэ́та

destiny

n., pl. -nies

кон, лёс -у m., до́ля f.

destitute

adj.

1) убо́гі, бе́дны, які́ жыве́ ў няста́чы

2) Obsol. пакі́нуты ўсі́мі

n.

чалаве́к, што жыве́ ў гале́чы; бядняк бедняка́ m.; бяздо́мны -ага m., бяздо́мная f., беспрыту́льны -ага m.

destitution

n.

1) няста́ча f.

2) бе́днасьць, гале́ча f.

destroy

v.t.

1) зьнішча́ць; разбура́ць, раскі́дваць

to destroy all hope — разьбі́ць усе́ спадзява́ньні

2) касава́ць

The exceptions do not destroy the authority of the rule — Вы́няткі не касу́юць слу́шнасьці пра́віла

3) забіва́ць

The horse had to be destroyed — Каня́ трэ́ба было́ забі́ць

destroyer

n.

1) зьнішча́льнік -а m.

2) мінано́сец, эсьмі́нец -ца m., баявы́ самалёт

destroying

adj.

зьнішча́льны

destruction

n.

1) зьнішчэ́ньне n.

2) руі́на, пагі́бель, згу́ба f.

overconfidence was his destruction — празьме́рная самаўпэ́ўненасьць загубі́ла яго́

3) разбурэ́ньне, бурэ́ньне n. (буды́нка)

destructive

adj.

1) зьнішча́льны, разбура́льны; дэструкты́ўны

2) шко́дны, дэструкты́ўны

destructive criticism — дэструкты́ўная кры́тыка