Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcdefghijklmnopqrstuvwxyz3-$’
aehiloruyz./ô
abcdefghiklmnopqrstuvwxyz-

conveyance

[kən,veɪəns]

n.

1) пераво́з -у m., транспарта́цыя f., право́джаньне n.

2) сро́дак пераво́зу

3) перадава́ньне n.

4) Law перада́ча пра́ва на ўла́снасьць

conveyer, conveyor

[kənˈveɪər]

n.

транспартэ́р, канвэ́ер -а m.

•

- conveyer belt

conveyer belt

канвэ́ерны пас

convict

1. [kənˈvɪkt]

v.t.

1) прызнава́ць вінава́тым; засуджа́ць; прысуджа́ць, прыгаво́рваць

2) перако́нваць (у памы́лцы, віне́)

2. [ˈkɑ:nvɪkt]

n.

а) асу́джаны

б) вя́зень -ьня m. & f., ка́таржнік -а m.

convicted

[kənˈvɪktɪd]

adj.

асу́джаны, прызна́ны вінава́тым; прыгаво́раны

conviction

[kənˈvɪkʃən]

n.

1) асуджэ́ньне n., прысу́д -у m.; прызна́ньне вінава́тым

The trial resulted in the conviction of the guilty man — Суд ско́нчыўся прысу́дам вінава́тага

2) перакана́ньне n., упэ́ўненасьць f.

a person of conviction — чалаве́к зь перакана́ньнямі

convictive

[kənˈvɪktɪv]

adj.

перакана́льны, перакана́ўчы

convince

[kənˈvɪns]

v.t.

1) перако́нваць, запэ́ўніваць

to convince of one’s innocence — перакана́ць аб не́чай невінава́тасьці

2) Obsol. прызнава́ць вінава́тым, засуджа́ць

convincement

[kənˈvɪnsmənt]

n.

1) перако́нваньне, перакана́ньне n.; упэ́ўненасьць f.

2) (of) усьведамле́ньне, уразуме́ньне (граху́)

convincible

[kənˈvɪnsəbəl]

adj.

які́ дае сябе́ перакана́ць