conviction

[kənˈvɪkʃən]

n.

1) асуджэ́ньне n., прысу́д -у m.; прызна́ньне вінава́тым

The trial resulted in the conviction of the guilty man — Суд ско́нчыўся прысу́дам вінава́тага

2) перакана́ньне n., упэ́ўненасьць f.

a person of conviction — чалаве́к зь перакана́ньнямі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)