convict

1. [kənˈvɪkt]

v.t.

1) прызнава́ць вінава́тым; засуджа́ць; прысуджа́ць, прыгаво́рваць

2) перако́нваць (у памы́лцы, віне́)

2. [ˈkɑ:nvɪkt]

n.

а) асу́джаны

б) вя́зень -ьня m. & f., ка́таржнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)