трызне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. трызне́нне трызне́нні
Р. трызне́ння трызне́нняў
Д. трызне́нню трызне́нням
В. трызне́нне трызне́нні
Т. трызне́ннем трызне́ннямі
М. трызне́нні трызне́ннях

Іншыя варыянты: тры́зненне.

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тры́зненне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тры́зненне тры́зненні
Р. тры́знення тры́зненняў
Д. тры́зненню тры́зненням
В. тры́зненне тры́зненні
Т. тры́зненнем тры́зненнямі
М. тры́зненні тры́зненнях

Іншыя варыянты: трызне́нне.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тры́зненне ср., в разн. знач. бред м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тры́зненне, ‑я, н.

1. Стан паводле дзеясл. трызніць (у 1 знач.). У паўдрымоце, у гарачым трызненні .. [Саша] прыціскала .. галаву [Шапятовіча] да сваіх грудзей. Шамякін.

2. Бяссэнсавая гаворка хворага, які знаходзіцца без памяці. На задніх фурманках везлі, відаць, цяжка параненых, бо цяпер над дарогай чуліся прыглушаныя стогны, словы трызнення. М. Ткачоў. Трызненне адразу сціхла. Ранены прамармытаў нешта скрозь сон, роўна задыхаў. Лупсякоў. // Разм. Пазбаўленая сэнсу балбатня, бязглуздзіца. [Рыбакоў:] — Усё, што вы пагаварылі тут, — дзікае трызненне. Асіпенка.

3. Галюцынацыя. Некалькі гадзін .. [Іван] спаў непрабудна і глыбока, потым ліпкая мешаніна трызнення і рэальнасці пачала блытацца, кружыць у яго цьмянай, соннай свядомасці. Быкаў.

4. Мары, думкі аб кім‑, чым‑н. Але Ірма там будзе. І будзе аўтарскае трызненне ёю, шчымліва-ціхае і бясконцае — як песня падбітай птушкі. Карамазаў. Страх гэты дзіўна не цьмеў у яве, ён як бы пераходзіў з трызненняў у жыццё. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трызненне

т. 15, с. 547

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

трызне́нне н.

1. (хворага) Fíeberwahn m -(e)s, Fíeberphantasie f -, -si¦en;

2. (галюцынацыя) Halluzinatión f -, -en, Sínnestäuschung f -, -en; Trúgbild n -(e)s, -er (ілюзія, фантом);

3. (мроі) Phantasíe f -, -í¦en, Tráumbild n -(e)s, -er, Traum m -(e)s, Träume

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тры́зніць, -ню, -ніш, -ніць; незак.

1. Гаварыць без памяці, будучы цяжка хворым або ў сне.

Хворы трызніў.

2. Гаварыць з упэўненасцю пра тое, чаго няма, не існуе.

3. У моцным захапленні думаць і гаварыць усё пра адно; марыць аб тым, што не можа здзейсніцца, што даўно прайшло і больш не вернецца.

|| наз. тры́зненне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Алкагольнае трызненне рэўнасці 1/257

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

гара́чкавы, ‑ая, ‑ае.

Выкліканы гарачкай, які бывае пры гарачцы. Гарачкавае трызненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гара́чкавы горя́чечный, лихора́дочный;

~вае тры́зненне — горя́чечный (лихора́дочный) бред

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)