вы́нятак

‘выключэнне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вы́нятак вы́няткі
Р. вы́нятку вы́няткаў
Д. вы́нятку вы́няткам
В. вы́нятак вы́няткі
Т. вы́няткам вы́няткамі
М. вы́нятку вы́нятках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́нятак, -тку м., разг. исключе́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́нятак, ‑тка, м.

Выключэнне. За.. рэдкім выняткам.. гукапіснае майстэрства ў «Безназоўным» не паддаецца праверцы. Бярозкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́нятак (выключэнне) Áusnahme f -, -n;

за вы́няткам mit Áusnahme (G, von D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вы́нятак ’выбар, выключэнне’ (Др.-Падб., КЭС, лаг.). Укр. ви́няток ’выключэнне’, польск. wyjątek ’тс’, чэш. výňatek ’урывак’. Ад формы залеж. дзеепрым. выняты, дзеясл. выняць з суф. ‑ак. Гл. Махэк₂, 231.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́нятка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вы́нятка вы́няткі
Р. вы́няткі вы́нятак
Д. вы́нятцы вы́няткам
В. вы́нятку вы́няткі
Т. вы́няткай
вы́няткаю		 вы́няткамі
М. вы́нятцы вы́нятках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Вы́нятка (БРС, Яруш.). Гл. вынятак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

exception [ɪkˈsepʃn] n. выключэ́нне, вы́нятак

♦

the exception that proves the rule выключэ́нне, яко́е дака́звае пра́віла;

make an exception рабі́ць выключэ́нне;

take exception to smth. пярэ́чыць чаму́-н; кры́ўдзіцца на што-н.;

with the exception of за выключэ́ннем;

without exception без выключэ́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

exception

[ɪkˈsepʃən]

n.

1) вы́нятак -ку m.

with the exception of… — за вы́няткам каго́-чаго́

2) пярэ́чаньне, запярэ́чаньне n.

to take exception —

а) не згаджа́цца з чым, пярэ́чыць

б) чу́цца абра́жаным

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wyjątek, ~ku

wyjąt|ek

м.

1. выключэнне; вынятак;

z ~kiem — за выключэннем;

wszyscy bez ~ku — усе без выключэння;

2. урывак; вытрымка, вынятка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)