пача́ць, ‑чну, ‑чнеш, ‑чне; ‑чнём, ‑чняце;
1.
2.
3.
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Verbum
анлайнавы слоўнікра́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць;
1.
2.
3. Меркаваць, раіцца паміж сабой.
•••
радзі́ць, раджу́, ро́дзіш, родзіць;
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разагна́ць, разганю, разгоніш, разгоніць;
1. Прымусіць разбегчыся, разысціся, разляцецца ў розныя бакі.
2. Рассеяць, развеяць.
3. і
4. Разрэзаць удоўж.
5. Разараць (барозны).
6. Размясціць на якой‑н. паверхні, займаючы як можна больш месца.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
слі́згаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1. Рухацца па гладкай, слізкай паверхні, не адрываючыся ад яе.
2.
3.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стагна́ць, стагну, стогнеш, стогне;
1. Абзывацца стогнам (у 1 знач.).
2.
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ты́каць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1.
2.
3.
•••
ты́каць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узгарэ́цца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца;
1.
2.
3.
4.
5.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фо́кус 1, ‑а,
1.
2. Пункт, у якім прадмет, што фатаграфуецца або разглядаецца пры дапамозе аптычнага прыбора, мае найлепшую рэзкасць, выразнасць.
3. Месца, у якім найбольш выразна выяўляецца дзеянне, прымета чаго‑н.
4.
5.
[Ад лац. focus — ачаг.]
фо́кус 2, ‑а,
1. Лоўкі прыём, заснаваны на малавядомых гледачам фізічных ці хімічных з’явах або проста лоўкасці рук.
2. Складанасць, сакрэт чаго‑н.
3.
4.
[Ад ням. Hokuspokus.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шпурля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе;
1. і
2. Раскідваць што‑н. у розныя бакі.
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нос
◊ на но́се — на носу́;
пад но́сам — под но́сом;
зве́сіць (апусці́ць) н. — пове́сить нос;
уткну́цца но́сам у што-не́будзь — уткну́ться но́сом во что́-л.;
хлі́паць но́сам — шмы́гать но́сом;
усу́нуць н. не ў сваю́ спра́ву — су́нуть нос не в своё де́ло;
фі́гай но́са не даста́ць — фи́гой но́са не доста́ть;
вадзі́ць за н. — води́ть за́ нос;
заста́цца з но́сам — оста́ться с но́сом;
з-пад (са́мага) но́са — из-под (са́мого) но́са;
пе́рад са́мым но́сам — пе́ред са́мым но́сом;
зарубі́ць сабе́ на но́се — заруби́ть себе́ на носу́;
ты́цнуць но́сам — (каго, у што) ткнуть но́сом (кого, во что);
не ба́чыць дале́й свайго́ но́са — не ви́деть да́льше своего́ но́са;
ты́цкаць у н. — ты́кать (сова́ть) в нос;
аж н. гне́цца — аж за уша́ми трещи́т; уплета́ет за о́бе щёки;
паказа́ць (вы́сунуць) н. — показа́ть (вы́сунуть) нос;
уце́рці н. — (каму) утере́ть нос (кому);
уткну́ць свой н. — су́нуть свой нос;
(хоць) кроў з но́са — (хоть) кровь и́з носу;
н. у н. — нос в нос;
н. з но́сам — нос с но́сом;
но́сам к но́су — но́сом к но́су;
не пака́зваць но́са — не каза́ть но́са;
з но́са —
трыма́ць н. па ве́тры — держа́ть нос по́ ветру;
паве́сіць н. на кві́нту — пове́сить нос на кви́нту;
рыць но́сам — рыть но́сом;
хоць н. затыка́й — хоть нос затыка́й;
вярну́ць (адваро́чваць) н. — вороти́ть нос;
но́сам круці́ць — вороти́ть ры́ло;
біць у н. — рази́ть, си́льно па́хнуть;
не ў н. — не по́ носу;
дзю́баць но́сам — клева́ть но́сом;
но́сам натаўчы́ — но́сом ткнуть; кру́кам но́са не даста́ць не подступи́ться (к кому);
задзіра́ць (драць) н. — драть нос;
пакі́нуць з но́сам — оста́вить с но́сом;
кама́р но́са не падто́чыць —
у сямі́ ня́нек дзіця́
не сунь но́са ў чужо́е про́са —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)