2. (у каго-н, у што-н.) gláuben (an A), vertráuen vi (D);
сле́па ве́рыць blind vertráuen;
не ве́рыць сваі́м вача́м [вуша́м] séinen Áugen [Óhren] nicht tráuen,
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
сумнява́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Адчуваць сумненне, няўпэўненасць у сапраўднасці чаго‑н.; няцвёрда верыць у што‑н. Ніхто не сумняваўся, што [Рыта] атрымае дыплом з адзнакай.Васілевіч.— Рой! — аж ускрыкнуў Міхалка на ўвесь голас. Тое, што гэта быў рой, ён цяпер не сумняваўся.Якімовіч.//укім. Не быць упэўненым у кім‑н., не цалкам давяраць каму‑н. Сапраўды, як я мог сумнявацца ў .. [Марозе].Быкаў.
2. Перажываць цяжкасці, хваляванні, вырашаючы якое‑н. пытанне. Настаўнік вучыць дзяцей уважліва адносіцца да пісьма, правяраць напісанне і ўсякі час зварачацца за растлумачэннем да настаўніка, калі ім сустрэнецца слова, у правільным напісанні якога яны будуць сумнявацца.Самцэвіч.
•••
Не сумнявайся (сумнявайцеся) — будзь(це) спакойны, не хвалюйся (хвалюйцеся). [Янка:] — Нумар гэты. І дом напэўна гэты. Я то ведаю, не сумнявайцеся!..Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
miss=
I
неаддз.дзеясл. прыстаўка, указвае на адмаўленне або надае дзеяслову адмоўнае значэнне: mísstrauen не давяра́ць
II
прыстаўка прыметнікаў і назоўнікаў, якая выражае адмаўленне або недастатковасць, недасканаласць, няправільнасць чаго-н.: Míssernte неўраджа́й
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Раўні́вы ’ахоплены зайздрасцю, недаверам, нявер’ем у каханні’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), сюды ж раўні́ць ’раўнаваць’: раўніў ка ўсім (Ян.); рэўні́вы ’тс’ (ТС), ст.-бел.ревнѕикъ ’раўнівы’ (XVI ст., Карскі 2-3, 36). Параўн. укр.ревни́вий, рус.ревни́вый ’хто сумняваецца ў адданасці, шчырасці пачуццяў’, польск.rzewniwy ’расчулены, усхваляваны’, чэш.řevnivý, серб.-харв.ревнив, ревњив (з рускай, Глухак, 526), балг.ревни́в, ст.-слав.рьвьнивъ, ревнивъ ’хто падазрае ў нявернасці’. Прасл.*rьvьnivъ(jь) утворанае ад *rьvьnъ ’старанны, імклівы’, параўн. серб.-харв.ре́ван ’сумны’, славен.réven ’бедны, жалюгодны’, польск.rzewny ’чулы, чуллівы; шчыры, адданы’, якое звязваюць з раўці (гл. раўсці), гл. Фасмер, 3, 455; БЕР, 6, 199. У народнай мове звязваецца з дзеясловам раўнава́ць ’прыраўноўваць, супастаўляць’, параўн. раўнаваць (ровнова́ць) ’зраўноўваць; параўноўваць; даваць правільны кірунак, прымяняць; не давяраць у каханні’ (Нас.); роўнова́ць ’пытаць (?)’: До крыніцы побежала / Гей ліце свое раўнавала (Доўн.-Зап., Пін.), што да роўны (гл.). Гл. таксама рэўнасць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
trust
[trʌst]1.
n.
1) даве́р -у m.
2) спадзява́ньне n.
He puts trust in the future — Ён спадзяе́цца на бу́дучыню
3) трэст -у m.
a steel trust — сталёвы трэст
4) апе́ка f.
The will was left in my trust — Тэстамэ́нт быў адда́дзены пад маю́ апе́ку
5) падапе́чны -ага m.
6) крэды́т -у m.
2.
v.t.
1) давяра́ць
He is a man to be trusted — Ён чалаве́к, яко́му мо́жна давяра́ць
2) спадзява́цца, ве́рыць
3) дава́ць, прадава́ць напаве́р
The butcher will trust us for the meat — Мясьні́к дасьць нам мя́са напаве́р
3.
v.i.
давяра́цца, спадзява́цца
Trust in God — Спадзява́йся на Бо́га
4.
adj.
1) даве́рны
2) падапе́чны
a trust fund — падапе́чны фонд
•
- breach of trust
- in trust
- on trust
- trust to
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
tráuen
I
1.
vi (D) ве́рыць, давяра́ць, давяра́цца (каму-н.)
trau, schau wem — ≅ давяра́й, але́ ве́дай каму́
2.
(sich) асме́львацца; рызыкава́ць
sich nicht ~ etw. zu tun — не асме́ліцца [бая́цца] што-н. зрабі́ць
II
vt вянча́ць
sich ~ lássen* — вянча́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ве́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.
1.ушто. Быць цвёрда перакананым, упэўненым у чым‑н. Верыць у перамогу. □ Веру, братцы, ў нашу сілу, Веру ў волі нашай гарт.Цётка.[Усевалад:] — Я не веру, каб чалавек з такой чулай і харошай душой, як у вас, быў помслівы і зласлівы.Скрыган.//укаго. Лічыць каго‑н. здольным здзейсніць надзеі, спадзяванні. [Надзя:] — Я верыла ў.. [Косцю], як у чалавека верыла. Разумееце, чалавека.Лынькоў.
2.ушто і чаму. Прымаць за праўду, лічыць верагодным, адпаведным рэчаіснасці. Верыць у сны і прыкметы. Верыць кожнаму слову. Верыць чуткам. □ Выйду, гляну на палі, даліны — Жнуць камбайны спелыя аўсы, І не лёгка верыць успамінам Пра царскія, змрочныя часы...Лойка.
3.каму. Давяраць каму‑н. Заўважыўшы, што Васіль верыць яму, Андрэй падышоў здалёк і да галоўнага.Пальчэўскі.[Марына:] — Ты сябра мой даўні, І я табе веру.Прыходзька.
4. Быць веруючым. Верыць у бога.
•••
Верыць (паверыць) на слова — лічыць (палічыць) праўдзівымі словы, не пацверджаныя доказамі.
Не верыць сваім вушам (вачам) — вельмі здзіўляцца, пачуўшы, убачыўшы што‑н. нечаканае. Глянуў Віктар — і вачам сваім не верыць. — А дзе ж човен?Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
bezwzględnie
1. бязлітасна, няшчадна; сурова;
traktować kogo bezwzględnie — жорстка ставіцца да каго;
2. абсалютна; безумоўна; цалкам, зусім;
ufać komu bezwzględnie — абсалютна (безумоўна) давярацькаму;
3. безумоўна; абавязкова; пэўна;
to bezwzględnie trzeba zobaczyć — гэта абавязкова трэба пабачыць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)