Verbum

анані́м, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Аўтар, які ўтойвае сваё прозвішча, а таксама літаратурны твор без указання прозвішча аўтара.

адбіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. адбіць.

2. што і без дап. Мерна, рытмічна стукаць, удараць.

Салдаты адбіваюць крок.

а...² (а таксама ан...), прыстаўка.

Абазначае адсутнасць прыметы, уласцівасці, паказанай у асноўнай частцы слова (без прыстаўкі): амаральны, апалітычнасць, алагічны, анаэробы.

ке́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

Мужчынскі галаўны ўбор з казырком без аколышка.

|| прым. ке́пачны, -ая, -ае.

кушэ́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Невялікая канапа з узгалоўем, але без спінкі.

|| прым. кушэ́тачны, -ая, -ае.

панара́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Каркас, аснова калёс.

2. Калёсы без драбін.

|| прым. панара́дны, -ая, -ае.

пату́хлы, -ая, -ае.

1. Які перастаў гарэць, свяціць.

Патухлая зорка.

2. перан. Цьмяны, без жыцця (пра вочы, погляд).

Патухлыя вочы.

праду́кты, -аў, са словам «харчавання» і без яго.

Прадметы харчавання, харчовыя прыпасы.

Мясныя п.

Запас прадуктаў.

|| прым. прадукто́вы, -ая, -ае.

прыцярпе́цца, -цярплю́ся, -це́рпішся, -це́рпіцца; -цярпі́ся; зак., да каго-чаго і без дап.

Прывыкнуць да чаго-н. непрыемнага.

П. да болю.

пустабрэ́х, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Пра сабаку, які брэша без патрэбы.

2. перан. Пра балбатлівага чалавека, пустаслова.