dym, ~u
1. дым;
2.
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
dym, ~u
1. дым;
2.
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Féuer
1) аго́нь, по́лымя
2) пажа́р
3) стральба́
4) запа́л, па́лкасць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
саступі́ць, ‑ступлю, ‑ступіш, ‑ступіць;
1. Пакінуўшы якое‑н. месца, перайсці на іншае; адысці ўбок.
2.
3.
4.
5.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гато́вы, ‑ая, ‑ае; гатоў, гатова.
1. Які падрыхтаваўся да чаго‑н., зрабіў усе неабходныя прыгатаванні.
2.
3. Падрыхтаваны, прыгодны да выкарыстання.
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абярну́ць, абярну, абернеш, аберне;
1. Паваліць на бок або перавярнуць дагары; перакуліць.
2. Павярнуць назад, убок.
3.
4. Прымусіць прыняць іншае аблічча, выгляд; ператварыць, змяніць, перавесці адну якасць у другую.
5. Схіліць да чаго‑н.
6. Змяніць, прыдаць іншы напрамак (пра абставіны, ход якой‑н. справы).
7. Абвергнуць чые‑н. думкі, погляды, перакананні і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хлы́нуць, ‑не;
1. Паліцца адразу, раптоўна, пацячы патокам.
2. Раптам прыліць да твару (пра кроў).
3. Імкліва, раптоўна, усёй масай
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
burn2
1. гарэ́ць, згара́ць
2. палі́ць, спа́льваць;
be burnt to the ground згарэ́ць датла́
3. палі́ць; ацяпля́ць;
burn wood in one’s grate палі́ць камі́н дро́вамі
4. падпалі́ць, перасма́жыць;
5. выкліка́ць зага́р; атры́мліваць апёк, апячы́ся;
6.
♦
burn one’s bridges спалі́ць масты́, адрэ́заць сабе́ шлях да адступле́ння;
burn the candle at both ends безразва́жна растра́чваць сі́лы;
burn one’s fingers/get one’s fingers burnt апячы́ па́льцы; апа́рыцца (нечакана атрымаць кепскі вынік)
burn away
burn down
burn out
1. згарэ́ць датла́
2. зму́чыцца, змарне́ць
burn up
1. згарэ́ць
2. загара́цца; разгара́цца (пра агонь)
3. : You’re burning up. У цябе тэмпература.
4.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Лу́заць ’гаварыць’ (
Луза́ць ’біць, караць’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
éingehen
I
1.
1) прыбыва́ць, паступа́ць
2) увахо́дзіць (у стан справы)
3) (auf
2.
II
1) спыня́цца, спыні́ць існава́нне, гі́нуць (пра расліны, жывёл)
2) садзі́цца (пра тканіну)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
біле́т, ‑а,
1. Дакумент, які дае права праезду, уваходу, карыстання чым‑н., атрымання чаго‑н. (часцей за плату).
2. Дакумент, які сведчыць аб прыналежнасці каго‑н. да палітычнай або грамадскай арганізацыі.
3. Лісток з пытаннямі для тых, хто трымае экзамен.
•••
[Фр. billet.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)