адшуме́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; -мі́м, -міце́, -мя́ць; -мі́; зак.

1. Скончыць шумець.

Адшумелі дажджы.

2. перан. Прайсці, закончыцца (пра што-н. шумнае, гучнае).

Адшумела вайна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адпо́ўзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Скончыць поўзаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапалу́днаваць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак.

Скончыць палуднаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасвяткава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак.

Скончыць святкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дасе́яць, ‑сею, ‑сееш, ‑сее; зак., што.

1. Скончыць сяўбу чаго‑н. Дасеяць жыта. // Пасеяць што‑н. да якога‑н. месца. Дасеяць авёс да дарогі. // Скончыць засейванне якога‑н. участка. Дасеяць насенны ўчастак. Дасеяць яравое поле.

2. Скончыць прасейванне чаго‑н. Дасеяць муку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навуча́нне ср.

1. уче́ние, обуче́ние;

ско́нчыць н. — ко́нчить уче́ние;

2. (наставление) назида́ние, поуче́ние, наставле́ние; нравоуче́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

аднерастава́ць, ‑туе; зак.

Скончыць нераст. Акунь ужо аднераставаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адстраля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.

Скончыць, перастаць страляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбедава́ць, ‑бядую, ‑бядуеш, ‑бядуе; зак.

Скончыць, перастаць бедаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дакрасава́ць, ‑суе; зак.

Скончыць красаваць; адкрасаваць. Дакрасавала жыта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)