даканцава́ць

‘скончыць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. даканцу́ю даканцу́ем
2-я ас. даканцу́еш даканцу́еце
3-я ас. даканцу́е даканцу́юць
Прошлы час
м. даканцава́ў даканцава́лі
ж. даканцава́ла
н. даканцава́ла
Загадны лад
2-я ас. даканцу́й даканцу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час даканцава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)