ско́нчыць

1. be¦énd(ig)en vt, ábschließen* vt; schlíeßen* vt, zum (Áb)schluss bríngen*;

2. (навучальную ўстанову) absolvieren [-´vi:-] vt, be¦énden vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

commit suicide

ско́нчыць самагу́бствам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ска́нчваць гл. скончыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ко́нчыць разм. гл. скончыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адгамані́ць (скончыць размову) áufhören zu spréchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

race against the clock

сьпяша́цца ско́нчыць у час

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

klárkommen

* аддз.

mit éiner Sáche ~ — разм. ско́нчыць яку́ю-н. спра́ву

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Sélbstmord

m -(e)s, -e самагу́бства

~ begéhen* — ско́нчыць жыццё самагу́бствам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дасла́ць​II (скончыць слаць) zu Énde áusbreiten [légen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

see out

а) даве́сьці да канца́, ско́нчыць

б) дажы́ць да чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)