давекава́ць
‘скончыць свой век’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| давяку́ю | давяку́ем | |
| давяку́еш | давяку́еце | |
| давяку́е | давяку́юць | |
| Прошлы час | ||
| давекава́ў | давекава́лі | |
| давекава́ла | ||
| давекава́ла | ||
| Загадны лад | ||
| давяку́й | давяку́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| давекава́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)