waste​1 [weɪst] n.

1. марнава́нне, марнатра́ўства; Іt’s a waste of time. Гэта марная трата часу.

2. адкі́ды;

cotton wastes паку́лле;

go/run to waste марнава́ць, пераво́дзіць (што-н.)

3. pl. wastes пу́стка, пустэ́ча;

the ice wastes of the Antarctic ледзяна́я пусты́ня Антаркты́кі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Áuswurf

m -(e)s, -würfe

1) вывяржэ́нне

2) брак (таварны)

3) адкі́ды

~ der Geséllschaft — ахво́сце грама́дства

4) мед. кроў (пры кровахарканні)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ábfall

m -(e)s, -fälle

1) адкі́ды, адхо́ды, пацяро́бкі

2) схіл, спад

3) -(e)s спад (вады), падзе́нне, паніжэ́нне (напружання току)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

траско́вішча

1. Месца, дзе распілоўваюць і колюць дровы (Слаўг.). Тое ж трэснік (р. Пціч Серб. 1915, 53), трасочнік (Глуск. Янк. II, Рэч.), траскоўнік (Слаўг.).

2. Закінуты кар'ер, роў, куды ссыпаюць пілавінне, розныя адкіды; сметнік (Слаўг.). Тое ж трасочнік (Глуск. Янк. II).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Сме́цце ‘дробныя адкіды, рэшткі чаго-небудзь; драбяза’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Растарг., Сл. ПЗБ, Сержп., ЛА, 3, Касп., Сцяшк.), сме́цье ‘тс’ (ТС), смяццё ‘тс’ (Нас., Шымк. Собр., Ласт., Растарг., Сл. ПЗБ, Скарбы), сме́цейка ‘самае дрэннае зерне, якое пры веянні кладзецца перад мякінай’ (Шат.), ‘дрэннае, пашкоджанае зерне’ (Сл. Брэс.), сюды ж сме́тнік ‘месца для смецця, звалка’ (ТСБМ, Некр. і Байк., ТС, Сл. ПЗБ). Параўн. укр. смі́ття ‘смецце’, рус. сме́тье ‘тс’, ‘мякіна’, польск. śmiecie, в.-луж. smjecie, чэш. smetí, smeť, славац. smet, серб.-харв. сме̑ће, смет, славен. smetjè, smet, балг., макед. смет ‘тс’. Прасл. *sъmetьje, *sъmetь. Ад *sъmesti (гл. месці) з суф. ‑ьjе, ‑ь, першапачаткова nomen actionis; гл. Слаўскі, SP, 1, 85; таксама Фасмер, 3, 687; Махэк₂, 361; Шустар-Шэўц, 1319; Сной₁, 584; Борысь, 618.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

salvage​1 [ˈsælvɪdʒ] n.

1. выратава́нне карабля́, маёмасці (ад пажару);

a salvage agreement пагадне́нне аб выратава́льнай дзе́йнасці на мо́ры;

a salvage corps выратава́льная пажа́рная кама́нда;

make salvage of a ship вы́ратаваць карабе́ль

2. выратава́нне ад гі́белі су́дна;

salvage money узнагаро́да за вы́ратаваную маёмасць

3. лом, лама́чча, адкі́ды вытво́рчасці, скрап;

collect old newspapers for salvage збіра́ць стары́я газе́ты на макулату́ру

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Скве́рня ‘смурод, гразь, брыдота’, скверната́ ‘нечыстата’, скверня́вый ‘брыдкі, гразны’ (Нас.), сквірна́, мн. л. сквярны́ ‘нагар, бруд на кноце лямпы’ (Варл.), ст.-бел. скверныи ‘брудны’ (Альтбаўэр). Укр. скве́рна, скве́рный, рус. царк. скве́рна; скве́рный, стараж.-рус. сквьрна ‘агіднасць, брыдота’, сквьрнъ ‘брыдкі’, чэш., славац. skvrna ‘пляма’, славен. skvȓna, skrȗna ‘агіднасць’, ст.-слав. скврьна, сквръна. Прасл. *skvьrna, *skvьrnъ. Набліжэнне да рус. скаред, польск. szkarada ‘агіднасць, брыдота’, грэч. σκῶρ, οκατός ‘гной, адкіды’ на аснове блізкасці значэнняў Фасмер (3, 637) лічыць сумніўным з-за наяўнасці ‑v‑. Сной₁ (576) выводзіць ад *skveriti (гл. скварыць) ‘растопліваць тлушч’ з першасным значэннем ‘замаслены, тлусты’. Паводле Махэка₂ (311), роднаснае з чэш. дыял., славац. kvariť, укр. ква́рити, серб.-харв., славен. kvariti ‘псаваць’, што падтрымлівае Мяркулава (Этимология–1982, 43 і наст.), ўзнаўляючы прасл. *skvьrěti ‘гніць’, якое сумесна з *skvьriti утвараюць адно этымалагічнае гняздо.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

odrzut, ~u

м.

1. аддача;

odrzut przy wystrzale — аддача пры стрэле;

2. аддача; адкід;

3. ~y мн. адкіды; адыходы;

odrzut z eksportu разм. забракаваныя экспартныя тавары

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

нечистота́ ж.

1. (качество, свойство) нечыстата́, -ты́ ж.; бру́днасць, -ці ж.;

2. (грязь) бруд, род. бру́ду м.;

3. нечисто́ты ед. нет нечысто́ты, -таў ед. нет; (отбросы) адкі́ды, -даў ед. нет; (сор) сме́цце, -цця ср.; (помои) памы́і, -мы́яў ед. нет; (грязь) бруд, род. бру́ду м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

odpadki

мн.

1. адкіды; адходы; адыходы;

odpadki użytkowe — адыходы, прыдатныя для карыстання; другасная сыравіна;

odpadki w produkcji — адыходы пры вытворчасці

2. смецце; абіркі (шалупінне і да т.п.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)