1. Жвавы, спрытны ў рухах, у дзеянні. Увішны ў рабоце. □ Мая гаспадыня была ўвішная, рухавая кабета, нягледзячы на свае пяць дзесяткаў год.М. Стральцоў.Ішла [Ліда] чамусьці занадта павольна, хоць звычайна была вельмі порсткая, увішная.Кулакоўскі.У новай Тэклінай хаце ўвішныя жанчыны ўжо расстаўлялі на сталах пачастункі.Краўчанка./ Пра жывёл, птушак. Зрэдку папісквалі, пырхаючы з галінкі на галінку, увішныя каралькі.Паслядовіч.// Уласцівы такому чалавеку; спрытны. [Хлопец] так быў заняты працай, што, здавалася, нічога не заўважаў вакол — рухі разлічаныя, дакладныя, увішныя.Ваданосаў.Увішная постаць .. [Анатоля] мільганула ў праёме дзвярэй.Хадкевіч.Аксеня аж здзівілася: «Хутка робіш, хутка... Рукі твае ўвішныя...»Пестрак.// Хуткі, спорны. Пайшла работа — ціхая, увішная, без адзінага слова. Шухаюць рыдлёўкі, скрыгочуць каменнем.Ракітны.Увішная хада адбірала сілы. Пад цяжарам гнулася галава, і Тышкевіч амаль не бачыў, куды ідзе.Асіпенка.// Паваротлівы, вёрткі. Падаў першы снег, весела мітусіліся ўвішныя сняжынкі.Мележ.
2.перан. Вынаходлівы, хітры. Хусейн праявіў сябе хітрым, выкрутлівым і ўвішным палітыкам.В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узро́вень, ‑роўню, м.
1. Умоўная гарызантальная лінія або плоскасць, якая з’яўляецца мяжой вышыні чаго‑н. Сонца апусцілася на ўзровень маладых сосен.Шамякін.Хвілін праз пяць .. [Раман] падняў на ўзровень грудзей ляшча і гукнуў: — Во!!!Ляўданскі.Дом быў злеплены так недарэчна, што вокны ў ім знаходзіліся па розных узроўнях.Маўр.// Вышыня пад’ёму вады або чаго‑н. вадкага. Вада ў Нарачы безупынна папаўняецца шматлікімі крыніцамі як па берагах, так і на дне возера, і таму ўзровень яго ніколі не зніжаецца.В. Вольскі.
2.перан. Ступень, якая характарызуе якасны стан, велічыню развіцця чаго‑н. Жыццёвы ўзровень. Ідэйны ўзровень. Узровень механізацыі гаспадаркі. □ Тэхнічны ўзровень савецкай эканомікі цяпер пераўзыходзіць дасягненні сусветнай капіталістычнай гаспадаркі, а ў многіх галінах — і найбольш разбітых капіталістычных краін.Машэраў.
•••
Нулявы ўзровень — узровень паверхні мора.
На ўзроўні (быць, знаходзіцца і пад.) — у адпаведнасці з неабходнымі патрабаваннямі.
На ўзроўнікаго-чаго,якім — у якім‑н. пэўным рангу, у якой‑н. інстанцыі. Вырашаць пытанні на ўзроўні міністраў. Сустрэчы на вышэйшым узроўні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прае́хацьсов.
1.в разн. знач. прое́хать; (в официальном выражении — ещё) просле́довать;
п. на са́нках — прое́хать на са́нках;
п. пяць кіламе́траў — прое́хать пять киломе́тров;
п. прыпы́нак — прое́хать остано́вку;
мы ~халі да саўга́са шэсць гадзі́н — мы прое́хали до совхо́за шесть часо́в;
ён ~хаў усю́ Белару́сь — он прое́хал всю Белару́сь;
машы́на ~хала ў напра́мку да го́рада — маши́на прое́хала (просле́довала) в направле́нии к го́роду;
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Führung
f -, -en
1) кіраўні́цтва
2) вядзе́нне (спраў)
3) паво́дзіны
4) экску́рсія (з экскурсаводам)
5) спарт. лідзі́раванне
j-n in der ~ áblösen — абагна́ць каго́-н. і стаць лі́дэрам
im Turníer líegen N und K mit je fünf Púnkten in ~ — турні́рную таблі́цу ўзнача́льваюць N і K, які́я ма́юць па пяць ачко́ў
mit 2:1 in ~ géhen* — ве́сці з лі́кам 2:1
in ~ sein, die ~ háben — ве́сці, лідзі́раваць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
another
[əˈnʌðər]1.
adj.
1) і́ншы
That is quite another matter — Гэ́та зусі́м і́ншая спра́ва
another time — і́ншым ра́зам
2) яшчэ́ адзі́н
Have another glass of milk — Вы́пі яшчэ́ адну́ шкля́нку малака́
in another five minutes — за які́я пяць міну́т
3) другі́
another Kupala — другі́ Купа́ла
2.
pron.
1) яшчэ́ адзі́н, і́ншы, другі́
His father was a poet, and he is another — Яго́ны ба́цька быў паэ́там, а ён — яшчэ́ адзі́н
2) і́ншы
I don’t like this book, give me another — Мне не падаба́ецца гэ́тая кні́га, да́йце мне і́ншую
•
- one after another
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
каштава́ць1, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак.
1. Мець тую або іншую цану, грашовую вартасць. — Вазок дроў каштуе пяць рублёў.Гартны.Вера Антонаўка ведала гісторыю кожнай рэчы, якая была ў доме, магла сказаць, калі і дзе яе купіла, колькі яна каштавала.Карпаў.
2. Абыходзіцца ў якую‑н. суму, патрабаваць якіх‑н. затрат. — Цікава, дзядзька, а колькі такое будаўніцтва будзе каштаваць?Мыслівец.// Патрабаваць якіх‑н. намаганняў, абыходзіцца ў што‑н. — Як паспытаеш свой горкі кавалачак хлеба, тады зразумееш, чаго ён каштуе.Грамовіч.Камісара трэба вызваліць, чаго б гэта ні каштавала.Кулакоўскі.
каштава́ць2, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.
1. Спрабаваць ежу, піццё на смак, на гатоўнасць і інш. Каштаваць яблык. Каштаваць страву.//(задмоўемісасловамі «даўно», «ніколі»). Есці або піць. Такіх піражкоў настаўніку ніколі не даводзілася каштаваць, ён еў з ахвотаю і хваліў кухарскія здольнасці бабкі Параскі.Колас.— Я ўжо смак гарэлкі забыўся: не каштаваў бадай тры гады...Бядуля.
2.перан. Зазнаваць, зведваць, пераносіць. — Не знайшлі нідзе работы, — так .. [браты] бацькам гавораць, — пазбівалі толькі боты, каштавалі многа гора...Дубоўка.[Комлік:] Дарэмна вы, Мікіта Мікітавіч, мы ж усё-такі з вамі некалі разам падполля каштавалі.Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
персо́на, ‑ы, ж.
1.зазначэннем. Кніжн. і іран. Асоба, чалавек. На сцяне вісеў партрэт міністра шляхоў зносін, але Блок, здавалася, касаваў яго сваёю персонаю.Колас.// Важная, значная асоба. Расказваюць, аднаго разу па чыгунцы праз горад праязджала нейкая вельмі важная персона. Айзік ніяк не мог прабіцца ў вагон, сфатаграфаваць яе.Сабаленка.Не ляжыць да яго, пэўна, сэрца яе. Але ж бацька хлапца не малая персона. І дзяўчына надзею хлапцу падае.Вялюгін.
2. Чалавек, асоба (за сталом). Накрыць стол на пяць персон.
•••
Персона грата (лац. persona grata — пажаданая асоба) — а) дыпламат, кандыдатура якога на дыпламатычны пост адобрана ўрадам той краіны, куды ён накіраваны; б) (уст. і іран.) пра чалавека, які карыстаецца асобымі прывілеямі, прыхільнасцю з боку высокапастаўленай асобы.
Персона нон грата (лац. persona non grata) — дыпламатычны прадстаўнік, які не карыстаецца давер’ем з боку ўрада дзяржавы, куды ён назначаецца.
Уласнай персонай (жарт.) — сам, асабіста. — Вось ён, уласнай персонай, — пачуўся ў гэты час з парога мужчынскі голас.Васілевіч.[Камендант] часам сам, мінаючы кур’ера, прыносіць ёй паперы, уласнай персонай заходзіць да яе.Лынькоў.
[Лац. persona.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)