прагна́ць, ‑ганю, ‑гоніш, ‑гоніць;
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прагна́ць, ‑ганю, ‑гоніш, ‑гоніць;
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пра́ктыка, ‑і,
1.
2. Жыццё, рэчаіснасць як галіна прымянення і праверкі якіх‑н. вывадаў, палажэнняў.
3. Скарыстанне якіх‑н. ведаў, навыкаў на справе, сістэматычнае практыкаванне ў чым‑н.
4. Скарыстанне і замацаванне тэарэтычных ведаў (студэнтаў, вучняў і інш.) на вытворчасці.
5. Набыты вопыт, сукупнасць прыёмаў і навыкаў у якой‑н. галіне дзейнасці.
6.
[Ад грэч. praktikos — дзейны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыгарну́ць, ‑гарну, ‑горнеш, ‑горне;
1.
2.
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пстры́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1. Даваць пстрычку (пстрычкі) каму‑н., па чым‑н.
2. Рабіць, утвараць кароткі, рэзкі гук (пра работу некаторых механізмаў).
3. Хутка і лёгка рухацца, пырхаць.
4. Раптоўна ўспыхваць, пыхкаць, сыпаць іскрамі (пра агонь).
5.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раско́ша, ‑ы,
1. Празмерны дастатак, багацце.
2. Пышнасць, велічнае хараство.
3. Багацце, пышнасць (прыроды, расліннасці).
4. Прастора, свабода.
5.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
святле́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее;
1. Станавіцца светлым або больш светлым.
2.
3.
4. Выдзяляцца сваім светлым колерам; віднецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
свято́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да свята.
2. Прыбраны, прыгожы, не будны.
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
соль 1, ‑і,
1. Белае крышталічнае рэчыва з вострым характэрным смакам, якое ўжываецца як прыправа да ежы.
2.
3. Хімічнае злучэнне, рэчыва — прадукт поўнага або частковага замяшчэння вадароду кіслаты металам.
•••
соль 2,
Пяты гук музычнай тамы, а таксама нота, якая абазначае гэты гук.
[Іт. sol.]
соль 3, ‑я,
Грашовая адзінка Перу, роўная 100 сентава.
[Ісп. sol.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спрыт, ‑у,
1. Дасканаласць, умельства.
2. Фізічная лоўкасць, паваротлівасць; хуткасць у рухах.
3. Абаротлівасць, уменне ўладжваць справы; здольнасць знаходзіць выхад з любога становішча.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спыта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1.
2.
3.
4.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)