Мульга́ўкадробязь’, ’маласільны, слабы’ (Бяльк.). Да мальга́ (гл.). Аб мене а > у гл. Карскі, 1, 112–113.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bagatela

ж. дробязь, драбяза; глупства; нязначная рэч;

dla mnie to bagatela — гэта для мяне дробязь (нічога не значыць)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Grus

m -es, -e горн., геал.у́гальная) дро́бязь, штыб

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Bagatlle

f -, -n

1) дро́бязь

2) невялі́кі музы́чны твор

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Spieleri

f -, -en гульня́, ігра́; пагардл. балаўство́; дро́бязь, глу́пства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Падрабя́зны ’вельмі грунтоўны, дакладны, з усімі дэталямі і дробязямі’. Конфікснае ўтварэнне ад дробязь (гл.) з прыстаўкай па‑ і суф. ‑н‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чараця́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да чароту; парослы чаротам. У чарацяным гушчары шчабеча ды шастае нейкая птушыная дробязь. Брыль. Падарожнікі зніклі ў густых чарацяных парасніках, якія сцяной наступалі з абодвух бакоў на сонную рачулку. Лынькоў.

2. Зроблены з чароту. Чарацяная страха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ointment [ˈɔɪntmənt] n. мазь;

an antiseptic ointment антысепты́чная мазь

a/the fly in the ointment ≅ лы́жка дзёгцю ў бо́чцы мёду; дро́бязь, здо́льная атру́ціць/сапсава́ць што-н. до́брае

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Драбні́цадробязь; глупства’ (БРС, Касп.). Слова вядома і з канкрэтным значэннем ’акалот’ (Шатал.), ’дробная салома’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. укр. дрібни́цядробязь; глупства’, ст.-рус. дробьница ’дробны жэмчуг’, балг. дробни́ца ’груша (дрэва) з дробнымі пладамі’ і г. д. (агляд значэнняў у слав. мовах гл. у Трубачова, Эт. сл., 5, 121). Прасл. *drobьnica — утварэнне з суф. *‑ica ад прыметніка *drobьnъ (ад асновы *drob‑; гл. драбі́ць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пусця́к ’нежылое памяшканне’ (шчуч., Сл. ПЗБ), на пусцяка́ ’ўпустую’ (Ян.), параўн. рус. пустя́кдробязь, глупства’ і бел. пусцяко́віна ’тс’ (< рус.). Ад пусты́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)