stanowisko

stanowisk|o

н.

1. пасада;

wysokie ~o — высокая пасада;

2. вайск. пазіцыя;

~o obserwacyjne — назіральны пункт;

3. пункт погляду (гледжання); пазіцыя;

bronić swego ~a — абараняць свой пункт погляду (сваю пазіцыю);

stać na ~u, że ... — стаяць на пазіцыі, што...

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wánken

vi (h, s)

1) хіста́цца, калыха́цца; пахісну́цца, пакалыхну́цца

ihm wánkten die Knie — у яго́ задрыжа́лі кале́ні

er wánkte nach Háuse — ён пайшо́ў хіста́ючыся дадо́му

2) вага́цца, быць нерашу́чым

3) не вы́трымаць (націску)

nicht ~ und nicht wéichen* — цвёрда стая́ць, вы́трымаць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Schicht

f -, -en

1) слой, пласт

2) прасло́йка (насельніцтва і да т.п.)

3) горн. ша́хта

4) зме́на

die ~ ántreten* — заступі́ць на зме́ну

éine ~ árbeiten — рабі́ць [працава́ць] адну́ зме́ну

~ máchen — канча́ць рабо́ту

5) ва́хта (на вытворчасці)

éine ~ léisten — стая́ць на ва́хце, не́сці ва́хту

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

за́дні в разн. знач. за́дний;

~няе ко́ла — за́днее колесо́;

◊ даць з. ход — дать за́дний ход;

без ~няй ду́мкі — без за́дней мы́сли;

без ~ніх ног — без за́дних ног;

~нім днём (чысло́м) — за́дним число́м;

~нім ро́зумам бага́ты — за́дним умо́м кре́пок;

хадзі́ць (стая́ць) на ~ніх ла́пках — ходи́ть (стоя́ть) на за́дних ла́пках;

адысці́ на з. план — отойти́ на за́дний план

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

цвёрды

1. твёрдый;

~дае це́ла — твёрдое те́ло;

2. жёсткий;

ц. ваго́н — жёсткий ваго́н;

3. перен. твёрдый; сто́йкий;

ц. хара́ктар — твёрдый (сто́йкий) хара́ктер;

~дая рука́ — твёрдая рука́;

~дыя ве́ды — твёрдые зна́ния;

~дае абяца́нне — твёрдое обеща́ние;

○ ц. зы́чны — твёрдый согла́сный;

ц. знак — твёрдый знак;

◊ ~дае сло́ва — твёрдое сло́во;

стая́ць на ~дай гле́бе (~дым гру́нце) — стоя́ть на твёрдой по́чве

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

stand

[stænd]

1.

v.i. stood, standing

1) стая́ць

2) устава́ць

He stood when she entered the room — Ён уста́ў, калі́ яна́ ўвайшла́ ў пако́й

3) стая́ць за што

to stand for fair play — стая́ць за справядлі́вы падыхо́д

4) трыва́ць; зно́сіць; цярпе́ць

Some plants cannot stand cold — Некато́рыя расьлі́ны ня мо́гуць перано́сіць хо́ладу

5) дзе́яць, застава́цца ў сі́ле

the law still stands — зако́н яшчэ́ ў сі́ле

2.

v.t.

ста́віць

Stand the box here — Паста́ў скры́нку сюды́

3.

n.

1) стая́ньне n.

2) спыне́ньне n., прыпы́нак -ку m.

to bring to a stand — спыні́ць, затрыма́ць

3) супраці́ў -ву m.

to take a stand against — даць супраці́ў, супраці́віцца

4) прыпы́нак -ку m. (вандро́ўнага тэа́тру)

a one-night stand — прыпы́нак для аднаго́ спэкта́клю

5) ме́сца n.; пазы́цыя f.

6) пункт гле́джаньня, гле́дзішча n., пагля́д -у m.

7) стая́нка f.

a stand for taxis or a taxi stand — стая́нка таксі́

8) кіёск, стэнд -а m., падста́ўка, этажэ́рка f.

9) ні́ва, ураджа́й на ко́рані

a good stand of wheat — густа́я ні́ва пшані́цы

10)

а) трыбу́на f.

б) пульт -а m.

conductor’s stand — дырыге́нцкі пульт

to stand by one’s promise — датрыма́ць абяца́ньне

в) быць напагато́ве

•

- stand for

- stand in

- stand on

- stand out

- stand up

- stand up for

- stand up to

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

за́дні, ‑яя, ‑яе.

1. Які знаходзіцца ззаду проціл. пярэдні. Заднія ногі каня. Задняе кола. □ Коля з Мішам занялі месцы на задні лаўцы. Якімовіч. // у знач. наз. за́дні, ‑яга, і за́дняя, ‑яй, ж. Пра чалавека, які рухаецца; стаіць і пад. ззаду за кім‑, чым‑н. Увагу Дзмітрыя прыцягнуў натоўп каля пакгаўза. Заднія ўзнімаліся на дыбачкі, выцягвалі шыі, падскоквалі. Беразняк.

2. Накіраваны назад (пра напрамак руху). Шафёр развярнуўся і заднім ходам падаў машыну да самых дзвярэй. Пальчэўскі.

•••

Задні праход гл. праход.

Адысці на задні план гл. адысці.

Без усякай задняй думкі гл. думка.

Даць задні ход гл. даць.

Заднім днём гл. дзень.

Заднім розумам моцны гл. моцны.

Ляжаць без задніх ног гл. ляжаць.

Спаць без задніх ног гл. спаць.

Хадзіць (стаяць) на задніх лапках гл. хадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

але́й, алею, м.

1. Тлушч з расліннага насення: канаплянага, макавага, ільнянога, гарчычнага, сланечнікавага і пад. Канапляны алей. Какосавы алей. □ Пасля наварыстай капусты і гарачых дранікаў з алеем Юрка вабраўся на палаткі. Курто. [Барановічаў кум:] — Калі ў каго які з гарнец канапель ці семя ёсць, дык ён выцісне якую бутэльку алею і ў Тадулічах. Чорны.

2. Аліўкавы тлушч, які выкарыстоўваецца ў царкоўным абыходку; ялей. Самы просты, звычайны пачатак: нарадзіўся адзін чалавек. Першым поп за яго ўзяў падатак, мазануў алеем па галаве. Дубоўка. // перан. Прытворная ласкавасць, празмерная ліслівасць. Сочыцца мірны алей з языкоў У лорда Сесіля і Поля Банкура І ў тых, што за імі ў цяньку стаяць. Крапіва. Ухмылка крывіць яго пыскі, З іх чуць не капае алей. Марына кланяецца нізка, І Богут зорыць весялей. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́ка, ‑і, ДМ ра́цы, ж.

У хрысціянскай царкве — грабніца, у якой захоўваюцца мошчы святых.

рака́, ‑і́, ДМ рацэ́; мн. рэ́кі, рэк; ж.

1. Прыродны вадаём, які пастаянна цячэ па пракладзеным вадой рэчышчы ад вытоку ўніз да вусця. На беларускім Палессі цякуць поўныя рэкі і густа стаяць лясы. Чорны. // перан.; каго-чаго або якая. Вялікая колькасць, няспынны паток чаго‑н. Па .. [вуліцы] плыла людская рака, павольная, але шумная. Шамякін. Людское шчасце палілося бурнаю ракой радасці. Кавалёў.

2. у знач. прысл. рако́й (рако́ю). Няспынным патокам, у вялікай колькасці. Паліліся слёзы ракою. □ І калі пахучыя зярняты У засекі хлынулі ракою, З радасцю ажыўшы элеватар Убачыў на акраіне лясной, як па рэйках да яго ізно[ў] Груз патрэбны везлі цягнікі. Танк.

•••

Малочныя рэкі з кісельнымі берагамі — прывольнае, забяспечанае жыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

танцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; незак., што і без дап.

1. Выконваць які‑н. танец; прымаць удзел у танцы (танцах). Танцаваць вальс. □ Пайшоў танцаваць і пан падлоўчы са сваёю жонкаю. Колас. У калгасным клубе грымела радыёла, моладзь танцавала. Ваданосаў. // Умець выконваць які‑н. танец (танцы). [Пятро:] — Але лепш за ўсіх танцавалі Максім наш і Ліда доктарава. Шамякін. // Выконваць якую‑н. партыю ў балоце. Танцаваць Анежку.

2. перан. Не стаяць на месцы, пераступаць з нагі на нагу; ісці, падскакваючы (пра коней). Чорны конь пад .. [Лук’янскім] танцаваў у лёгкай хадзе. Чорны. // Рухацца (пра розныя прадметы). Бачыць [Тараска], паплавок танцуе неяк надта дробненька. Узяўся за вудзільна, падсек. Юрэвіч.

•••

Танцаваць ад печкі — пачынаць з прывычнага, простага, паўтараючы ўсе дзеянні з самага пачатку.

Танцаваць пад чыю дудку — тое, што і скакаць пад чыю дудку (гл. скакаць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)