малады́
1. прил., в разн. знач. молодо́й;
м. чалаве́к — молодо́й челове́к;
м. запа́л — молодо́й задо́р;
м. го́рад — молодо́й го́род;
~да́я бу́льба — молодо́й карто́фель;
2. в знач. сущ. жени́х м.; молодо́й; новобра́чный;
◊ з ~ды́х, ды ра́нні — из молоды́х, да ра́нний
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
ліслі́вы
1. (излишне услужливый) льсти́вый, уго́дливый; заи́скивающий; уми́льный; (рабски льстивый) подобостра́стный;
л. чалаве́к — льсти́вый (уго́дливый) челове́к;
~вая ўсме́шка — льсти́вая (уго́дливая, подобостра́стная) улы́бка;
2. (умеющий возбудить доверие льстивостью) вкра́дчивый;
л. го́лас — вкра́дчивый го́лос;
3. разг. ла́сковый;
~вае дзіця́ — ла́сковый ребёнок
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
życiowy
życiow|y
1. жыццёвы;
mądrość ~a — жыццёвая мудрасць;
2. жыццёвы, практычны;
człowiek ~y — практычны чалавек;
stopa ~a (poziom ~y) — жыццёвы ўзровень, узровень жыцця
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
goat [gəʊt] n.
1. казёл, каза́;
goat’s milk казі́нае малако́;
goat’s cheese казі́ны сыр
2. го́рны бара́н
3. the Goat astron. Казяро́г (сузор’е)
4. the Goat astrol. Казяро́г (знак задыяка; чалавек, які нарадзіўся пад гэтым знакам)
♦
get smb.’s goat infml раззлава́ць каго́-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Рабэ́йза ’вяснушкаваты чалавек’ (дзятл., Сл. ПЗБ; навагр., Нар. словатв.; клец., Нар. лекс.; Янк. 3.), рабе́йза ’тс’ (ст.-дар., ЖНС), рабэ́йжа ’рабы’ (карэліц., Нар. лекс.). Утвораны ад прыметніка рабы́ (гл.) з дапамогай суфікса ‑эйз‑а (‑эйж‑а) (Сцяцко, Афікс. наз., 134).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ро́тман ’старшы над плытнікамі, які падае каманды таркавым, адказны за плытагонаў і стан плытоў’ (гродз., Нар. сл.; маст., Нар. лекс.; Скарбы). З польск. rotman, часцей retman ’тс’, якія з ням. Rotte ’рад’, ’натоўп’, ’банда, шайка’, ’атрад’ і mann ’чалавек’, ’мужчына’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Руба́ка ’адважны чалавек, які выдатна валодае халоднай зброяй’ (ТСБМ), ’хто робіць сходу, не задумваючыся’ (Нас.). Аддзеяслоўны нульсуфіксальны назоўнік ад рубаць, рубацца (гл.) як заступа ’абаронца’, балака, пралаза і інш. У першым значэнні, магчыма, русізм, параўн. руба́ч ’тс’ (Некр. і Байк.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пухаме́ля ’слабасільны чалавек’ (Бяльк.). Да пух (гл.), у тым ліку і ’мяккае ахвосце з аўсу і пшаніцы’ (параўн. у Насовіча: Ухъ! Їда баба пухь) і малоць, па тыпу пустамеля (звяртае на сябе ўвагу субстытуцыя *puchb/*pustь, параўн. славен. puhel ’пусты, парожні’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лызба́н ’неслух, упарты чалавек’ (гор., Мат. Маг.). Відавочна, запазычана з польск. łycbań ’бадзяга, гультай’ або было ўтворана ад дзеяслова *лызбаніць, які з малапольск. u̯yz̦bańić še ’гультаяваць, марнаваць час’ < łycoń, łycåk < łycać ’скакаць, падскокваць’, як тарабаніць ’валачы’ (Слаўскі, 5, 382 і 383).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ме́шанец, мяша́нец ’метыс’, ’прыплод дамашняй жывёлы, птушкі, атрыманы ад скрыжавання розных парод’ (ТСБМ, Нас., Юрч.), рус. смал. ’тс’, ніжагар. ’чалавек, народжаны ад мяшанага шлюбу’, ст.-рус. мѣшанецъ (XVII ст.), польск. mieszaniec ’мулат, метыс’, ’гібрыд’, чэш. míšenec ’тс’. Паўночнаславянскае. Да мяша́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)