Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
жаке́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Рмн. ‑так; ж.
Разм.
1. Тое, што і жакет. Жакетка, відаць, грэла кепска, Ганна мерзла, але не прызнавалася.Мележ.
2.Уст. Верхняе кароткае мужчынскае адзенне; пінжак. Ён цясней зашпіліўся ў сваёй суконнай жакетцы і лёг на лаўку.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Нажу́тка ’жакет’ (Жд. 1, Сцяшк. Сл.; Сл. ПЗБ), ’летнік з сівага даматканага сукна’ (навагр., Нар. сл.), ’безрукаўка’ (Сл. ПЗБ, Сцяшк.). З польск.narzutka ’жаночая накідка’, ад narzucić ’накінуць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лэйбік ’безрукаўка’ (Малч.). З польск.lejbik ’жакет’, якое з ням.Leibchen ’станік, карсет’, — магчыма, праз ідыш. Аналагічныя запазычанні ёсць у іншых слав. мовах: чэш.lajblík, lajbik, славац.lajblík, lajbeľсерб.-харв.lájbac, якія з баварск.Leibel ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
jacket[ˈdʒækɪt]n.
1. пінжа́к; жаке́т; ку́ртка
2. суперво́кладка (на кніжцы)
3.tech. абшы́ўка, кажу́х, чахо́л
4.AmE канве́рт для грампласці́нкі, ды́ска
5.pl.jacketsBrE бульбяны́я лупі́ны
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
jacket
[ˈdʒækɪt]1.
n.
1)
а) (мужчы́нскі) пінжа́к -а́m., ку́ртка f.
б) (жано́чы)жаке́т -а m., жаке́тка f.
2) во́кладка f.
а) a dust jacket (for a book) — супэрво́кладка
б) па́пка, во́кладка для дакумэ́нтаў
3) лупі́на f. (бу́льбы)
2.
v.t.
1) апрана́ць (ку́ртку, жаке́т)
2) informal бі́ць, лупцава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ Пужа́к ’марынарка, пінжак’, паржак ’тс’ (ветк., хойн., нараўл., Мат. Гом.). З рус.пиджак < англ.pea‑jacket, гл. жакет (Фасмер, 3, 259) з характэрным для палескнх гаворак спрашчэннем спалучэння дж > ж і, магчыма, іранічным збліжэннем з пужаць ’палохаць’ ці дэфармацыяй у выніку дээтымалагізацыі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Баёвік ’жакет ці кофта, пашытая з байкі’ (Янк. Мат., маладзечн.). Можна думаць, што гэта запазычанне з польск. Параўн. польск.baja ’байка’, bajowy ’байкавы’. Параўн. палес.баёўка, баю́ўка ’хустка з байкі’ (Сакал.), бясспрэчна, з польск.bajówka спадніца з байкі ці іншай тканіны’. Параўн. ба́йка2.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Лейбік ’безрукаўка’ (Малч. Компл.). Запазычана з польск.lejьik, lajьik ’прасторны жаночы жакет, візітка’, ’мужчынскі кафтан’, ’верхняя частка ваеннага мундзіра’, якое разам з чэш.lajьik, славац.lajьik, серб.-харв.ла}бек, ла/б, славен.lajьie паходзіць з ням.дыял.leib ’камізэлька, блузка, гарсэт’, ням.Leibchen ’безрукаўка’ (Слаўскі, 4, 121).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
траака́р
(фр. trois-quarts)
1) хірургічны інструмент у выглядзе полай трубкі з устаўленай у яе трохграннай іголкай для выпускання вадкасці з поласцей цела;
2) уст. доўгі жаночы жакет да каленяў, паўпаліто.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)