жаке́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
жаке́т |
жаке́ты |
| Р. |
жаке́та |
жаке́таў |
| Д. |
жаке́ту |
жаке́там |
| В. |
жаке́т |
жаке́ты |
| Т. |
жаке́там |
жаке́тамі |
| М. |
жаке́це |
жаке́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
жаке́т, -а, М -ке́це, мн. -ы, -аў, м.
Кароткае верхняе аддзенне, пераважна жаночае, пашытае ў талію.
|| памянш.-ласк. жаке́цік, -а, мн. -і, -аў, м.
|| прым. жаке́тны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жаке́т, ‑а, М ‑кеце, м.
Кароткая жаночая верхняя адзежына. У хату ўвайшла высокая жанчына ў сінім жакеце і з цёплай белай хусткаю на галаве. Ваданосаў.
[Фр. jaqette.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Жаке́т ’кароткае жаночае верхняе адзенне’, жаке́тка ’тс’, ’пінжак’ (ТСБМ). З рус. жаке́т ’тс’ (на што ўказвае націск). У рус. зафіксавана жаке́тка (1858 г.), жаке́т (1866 г.), у польск. żakiet, żakietka фіксуецца з 1872, 1882 гг. (Вечаркевіч, SW). Дыял. жа́кят ’тс’ (Сл. паўн.-зах.) з польск. У рус. (і польск.) з франц. jaquett (1375 г.) — памяншальнага ад jaque ’куртка’ (1364 г.), якую насілі сяляне, таму, магчыма, ад уласнага імя Jacque, частага сярод сялян, ужыванага як мянушка (Блох-Вартбург, 344), або араб. schakk ’куртка’ (Даза, 418). Фасмер, 2, 34; Шанскі, 1, Ж, 273.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
плю́шаўка ж., разг. (плю́шевый жаке́т) плю́шевка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жаке́цік, ‑а, м.
Памянш.-ласк. да жакет.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жаке́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.
1. Тое, што і жакет (разм.).
2. Верхняе кароткае мужчынскае адзенне; пінжак (уст.).
|| прым. жаке́тны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
плю́шаўка, ‑і, ДМ ‑шаўцы; Р мн. ‑шавак; ж.
Разм. Плюшавы жакет на ваце або на ваціне. У дзвярах новага дома стаяла бабка. Бледны твар. Сівыя валасы з-пад шэрай вязанай хусткі, жакет-плюшаўка. Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)