Става́ць ‘з’яўляцца’ (Ласт., Сл. ПЗБ), ‘быць дастатковым, хапаць’ (ТСБМ, Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС). Укр. става́ти(ся) ‘станавіцца, рабіцца; хапаць’, рус. дыял. става́ть ‘тс’, ц.-слав. ставати ‘станавіцца’, польск. stawać ‘уставаць, падымацца на ногі; затрымлівацца’, чэш. stávat se ‘станавіцца, рабіцца, здарацца’. Паводле Борыся (576), прасл. *stavati ‘затрымлівацца; падымацца’, шматкратны дзеяслоў ад *stati (гл. стаць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сі́веркі мн. л. ‘цыпкі’: сі́веркі ўсыпалі ногу (Куч.). Ад сівераць ‘рабіцца шурпатым, трэскацца (пра скуру)’, гл. сівер.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сшарэ́ць
1. (рабіцца шэрым) grau wérden, vergráuen vi (s);
2. безас (падыход змроку) dämmern vi, dúnkel wérden
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
вяза́ться
1. вяза́цца;
2. страд. вяза́цца, рабі́цца; см. вяза́ть 2;
◊
де́ло не вя́жется спра́ва не кле́іцца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
проде́лыватьсяII несов., страд.
1. (выполняться) прарабля́цца; право́дзіцца;
2. (о фокусах, штуках) рабі́цца, вырабля́цца, вытвара́цца; пака́звацца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
milden
[ˈmaɪldən]
1.
v.t.
рабі́ць лагадне́йшым, слабе́йшым, цяпле́йшым
2.
v.i.
лагадне́ць, рабі́цца цяпле́йшым, не такі́м мо́цным
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
toughen
[ˈtʌfən]
1.
v.t.
узмацня́ць, рабі́ць цьвярдзе́йшым, больш трыва́лым
2.
v.i.
мацне́ць; цьвярдзе́ць, рабі́цца больш трыва́лым
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
сіне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.
1. Рабіцца сінім.
С. на холадзе.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Віднецца (пра што-н. сіняе).
У жыце сінеюць васількі.
|| зак. пасіне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е (да 1 знач.); наз. пасіне́нне, -я, н.
Купацца да пасінення (пакуль не змерзнеш; разм.) і ссіне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
вымалёўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Рабіцца больш выразным. Не паспее добра сцямнець, як ужо на ўсходзе вымалёўваецца залаты пасак світанку, і адразу ж прачынаецца лясное птаства. Сабаленка. Чым бліжэй пад’язджаў кабрыялет, тым ясней вымалёўваўся двухпавярховы будынак з доўгім мезанінам і двума балконамі. Караткевіч. // Праясняцца ў свядомасці, рабіцца зразумелым; уяўляцца. І чым больш паглыбляўся Анатоль у кнігі, тым больш яскрава вымалёўвалася перад ім будучыня — камунізм. Асіпенка. А я не мог заснуць аж да самага світання: усё маё дзяцінства вымалёўвалася перада мной. Сабаленка.
2. Зал. да вымалёўваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іна́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; незак.
Абл. Рабіцца інакшым, другім; змяняцца. Гэта не той быў Станіслаў, што тады ў парку. Той быў мяккі, ласкавы, лагодны. А гэты — нейкі афіцыйны, надзьмуты, як індык. Хіба можа так чалавек іначыцца? Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)