ganz
1.
1) уве́сь; цэ́лы; по́ўны
2) цэ́лы, непашко́джаны
2.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Verbum
анлайнавы слоўнікдля,
Спалучэнне з прыназоўнікам «для» выражае:
Аб’ектныя адносіны
1. Ужываецца пры абазначэнні асобы ці прадмета, для якіх што‑н. робіцца, прызначаецца.
2. Ужываецца пры абазначэнні асобы ці прадмета, у дачыненні да якога мае значэнне, сілу тая ці іншая з’ява, якасць, стан і пад.
3. Ужываецца пры абазначэнні неадпаведнасці, несуразмернасці якой‑н. з’явы, падзеі, якасці і пад. з кім‑, чым‑н.
Мэтавыя адносіны
4. Ужываецца пры абазначэнні мэты дзеяння.
Прычынныя адносіны
5. Ужываецца пры абазначэнні прычыны, падставы якога‑н. дзеяння; адпавядае па знач. прыназоўніку «з-за».
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вісе́ць, вішу, вісіш, вісіць; вісім, вісіце;
1. Трымацца на чым‑н. без апоры знізу.
2. Быць прымацаваным да вертыкальнай паверхні.
3. Быць або здавацца нерухомым у часе палёту ці руху.
4. Выдавацца, выступаць уперад над кім‑, чым‑н.; навісаць.
5.
6.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шту́ка, ‑і,
1.
2. Асобная рэч, прадмет, экземпляр з шэрага аднародных, які (звычайна ў спалучэнні з колькаснымі словамі) прымаецца за адзінку адліку.
3.
4.
•••
[Ад ням. Stück.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
яно́, яго́, яму́, яго́, ім, аб ім;
1. Ужываецца (з мэтай пазбегнуць паўтарэння) замест назоўніка ніякага роду адзіночнага ліку, які ў папярэднім кантэксце абазначае прадмет гаворкі.
2. У спалучэнні з часціцай «вось» набывае ўказальны характар.
3. Ужываецца з пабочнымі словамі і ў безасабовых сказах у знач. узмацняльнай часціцы.
4. Ужываецца ў значэнні займенніка «гэта», паказваючы на што‑н. раней названае, упамянутае.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ГРАМА́ДСТВА,
сацыяльнае ўтварэнне, якое ўяўляе сабой
Літ.:
Волков А.И. Человеческое измерение прогресса. М., 1990;
Новая технократическая волна на Западе. М., 1986.
В.І.Боўш.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Калоша ’частка штаноў, якая надзяваецца на адну нагу; калашына’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
say2
1. гавары́ць, каза́ць;
say nothing маўча́ць;
2. выка́зваць ду́мку, лічы́ць, меркава́ць, дапуска́ць;
I should say я лічу;
there is no saying! xто ведае!;
3. све́дчыць, прыво́дзіць до́казы;
say
4. дэкламава́ць, прамаўля́ць на па́мяць;
say one’s lessons паўтара́ць уро́кі;
say a prayer малі́цца
♦
before you could/can say Jack Robinson ≅ ра́птам, знячэ́ўку, зняна́цку, неспадзе́ўкі;
I say!
it goes without saying
I’m sorry to say на жаль;
let us say напры́клад;
I should say so! вядо́ма, дзі́ва што!;
the less/least said the better чым менш слоў, тым лепш;
never say die не ве́шай нос;
to say nothing of
that is to say гэ́та зна́чыць;
they say гаво́раць;
you don’t say!
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
прыне́сці, ‑нясу, ‑нясеш, ‑нясе; ‑нясём, ‑несяце;
1. Несучы, даставіць куды‑н.
2. Данесці, даставіць куды‑н. цячэннем вады, ветрам.
3. З’явіцца прычынай чаго‑н.; выклікаць (як вынік).
4.
5. Са шматлікімі назоўнікамі ўтварае спалучэнні са значэннем якога‑н. дзеяння, адпаведнага значэнню назоўніка.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́ла, ‑а,
1. Суцэльны або са спіцамі круг, які круціцца на восі і забяспечвае рух сродкаў перамяшчэння (калёс, аўтамашын і пад.).
2. Дэталь механізма або машыны ў выглядзе круга для перадачы або рэгулявання руху.
3. Пра ўсё, што мае форму круга або кальца.
4. Тое, што акружае, замыкаецца вакол чаго‑н.
5.
6.
7.
8.
9. Карагодны народны танец (асабліва пашыраны сярод паўднёвых славян).
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)