Су́праць і супро́ць ’насупраць’, ’наперакор’, ’насустрач’, ’у параўнанні’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк., Шымк. Собр., Гарэц., Бяльк., Касп., Барад.), супраціў ’тс’ (Нас., Некр. і Байк.), супро́ціў ’тс’ (Сл. ПЗБ, Ян.), ст.-бел.супротиву ’тс’ (Сл. Скар.). Рус.супроти́в прысл. і прыназ., стараж.-рус.супроти́въ, серб.-харв.супрот, супроћ ’у параўнанні’, дыял.супро́тив(а) ’насупраць, у параўнанні’, ст.-слав.сѫпротивъ. Далей гл. су- і проціў (Фасмер, 3, 805; ESSJ SG, 1, 242).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
sturdy
[ˈstɜ:rdi]
adj.
1) мо́цны, здаро́вы; мажны́, таўсты́
sturdy legs — мо́цныя но́гі
2) sturdy resistance — мо́цны супраці́ў
3) непахі́сны, му́жны
sturdy defenders — му́жныя абаро́нцы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ Пунто́вы ’акуратны, пунктуальны’ (Цых.), ’прынцыповы, упарты’ (Адамчык, ЛіМ, 1970, 11 снеж.), сюды ж пунтбвік ’дурнаваты чалавек’ (шчуч., З нар. сл.). Да пунш, пункт (гл.), параўн. польск.punkt ’дакладна, пунктуальна’, што з ням.Punkt (у аднясенні да часу, першапачаткова punkt w punkt, гл. Банькоўскі, 2, 965); значэнне ’ўпарты’ адлюстроўвае далейшае развіццё значэння ’павышаная пунктуальнасць’, што можа трактавацца і як ’дурасць’. Відаць, незалежна развілося значэнне ’ўпартасць, супраціў’ у славен.punt, якое Сной (515) выводзіць з с.-в.-ням.punt/bunt, ням.Bund ’звязка; суполка’, пазней ’змова, бунт’, гл. бунт, параўн. таксама Бязлай, ’3, 137.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
defiance
[dɪˈfаɪəns]
n.
1) я́ўны супраці́ў(аўтарытэ́ту), непадпара́дкаваньне n., непаслухмя́насьць f.
in defiance of — без ува́гі на каго́-што, насу́перак каму́-чаму́
2) вы́клік -у m. (да бо́ю, спрэ́чкі)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
opposition
[,ɑ:pəˈzɪʃən]
n.
1) супрацьстаўле́ньне n., супраці́ў -ву m.
2) супрацьле́гласьць f., кантра́ст -у m.
His views were in opposition to mine — Яго́ныя по́гляды былі супрацьле́глымі маі́м
3) апазы́цыя f. (у парля́мэнце)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
feeble
[ˈfi:bəl]
adj.
1) слабы́, кво́лы, хвараві́ты, нямо́цны
a feeble old man — кво́лы стары́ чалаве́к
a feeble resistance — слабы́супраці́ў
2) слабы́; няя́сны, невыра́зны
a feeble cry — кво́лы крык
a feeble light — слабо́е сьвятло́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
resistance
[rɪˈzɪstəns]
n.
1) супраці́ў -ву m.
The bank clerk made no resistance to the robbers — Ба́нкавы слу́жачы не супрацівіўся рабаўніка́м
2) усто́йлівасьць, супраціўля́льнасьць f., імунітэ́т -у m.
She has little resistance to germs and so is often ill — Яна́ ма́е слабы́ імунітэ́т да бактэ́рыяў і ча́ста хварэ́е
3) супраці́ў -ву m., супраціўле́ньне n.
to follow the line of least resistance — ісьці́ па лі́ніі найме́ншага супраці́ву
4) Electr. супраціўле́ньне n.
Copper has a low resistance — Медзь ма́е мало́е супраціўле́ньне
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
По́рацца, по́рыцца ’працаваць у хаце, па гаспадарцы’ (нараўл., Арх. ГУ; Сл. Брэс., Ян., ТС; брагін., Нар. словатв.), ’корпацца’ (Мат. Гом.), по́ранне ’работа на гаспадарцы’ (Ян.). Прасл.*porati sę ’знаходзіцца ў руху’, параўн. укр.по́ратися ’працаваць, гаспадарыць, прыбіраць’, польск.porać się ’клапаціцца, круціцца ў працы, рабіць старанна і доўга’, чэш.párati se ’рабіць чорную, брудную работу’, чэш.дыял.párat se ’капашыцца, працаваць павольна’. Казлова (Регионализмы, 11) выводзіць з прасл.дыял.*porati ’дзейнічаць, рабіць’, рэканструяванага на базе н.-луж.poraś ’прывесці ў рух’ (Трубачоў, Серболуж. сб., 168); параўноўваюць з рус.отпо́р ’адпор, супраціў’, порно́й ’моцны, здаровы’, што ўзыходзіць да *perti (гл. перці), гл. Шустар-Шэўц, 2, 1134. Куркіна (Этимология–1994–1996, 53) выводзіць з *porati, ітэратыў да *porti ’пароць’ з далейшым развіццём ’нешта рабіць, займацца, корпацца’, што падаецца больш верагодным. Банькоўскі (2, 703–704) польск.porać się ’працаваць па дому’ лічыць запазычаннем з усх.-слав. Гл. таксама поркацца, поркаць.