супраці́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. супраці́ў
Р. супраці́ву
Д. супраці́ву
В. супраці́ў
Т. супраці́вам
М. супраці́ве

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

супраці́ў м. Wíderstand m -(e)s;

аказа́ць супраці́ў Wíderstand léisten [entgégensetzen];

сустрэ́ць супраці́ў auf Wíderstand stóßen*;

злама́ць супраці́ў вайск. den Wíderstand bréchen*;

ісці́ па лі́ніі найме́ншага супраці́ву den Weg des geríngsten Wíderstandes géhen*; das Brett an der dünnsten Stélle bóhren (разм.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Супраціў ’процідзеянне, змаганне’ (PC, 1999, 2, 83). Адваротны дэрыват ад супраціўленне ’тс’, да супрацівіцца ’пярэчыць, працівіцца’, гл. супраць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зда́цца

‘спыніць супраціў, даверыцца, аслабець’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зда́мся здадзі́мся
2-я ас. здасі́ся здасце́ся
3-я ас. зда́сца здаду́цца
Прошлы час
м. зда́ўся здалі́ся
ж. здала́ся
н. здало́ся
Загадны лад
2-я ас. зда́йся зда́йцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час зда́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

antagonism

[ænˈtægə,nɪzəm]

n.

антагані́зм -у m., варо́жасьць f.; супраці́ў -ву m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

stubborn

[ˈstʌbərn]

adj.

1) заця́ты

stubborn resistance — заця́ты супраці́ў

2) упо́рысты, упа́рты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

супраціўле́нне н.

1. гл. супраціў;

2. эл. (дэталь) Wíderstand m -(e)s, -stände; тэх. Féstigkeit f -;

тэо́рыя супраціўле́ння матэрыя́лаў Féstigkeitslehre f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

hedgehog

[ˈhedʒhɔg]

1.

n.

во́жык -а m.

2.

adj.

мо́цна ахо́ўваны, які́ ця́жка злама́ць (напр. супраці́ў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hostility

[hɑ:ˈstɪləti]

n., pl. -ties

1) варо́жасьць, непрыя́знасьць f.

2) апазы́цыя f., супраці́ў -ву m.

•

- hostilities

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

аказа́ць erwéisen* vt, léisten vt; bezéigen vt;

аказа́ць дапамо́гу Hílfe léisten;

аднімнік паслу́гу éinen Dienst erwéisen*;

аказа́ць супраці́ў Wíderstand léisten;

аказа́ць уплы́ў Éinfluss áusüben [néhmen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)