bulwa

ж.

1. клубень; перан. патаўшчэнне; гузак;

2. бат. земляная груша, тапінамбур (Helianthus tuberosus)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Пу́гавіца ’гузік’ (Бяльк.). Магчыма, захаваны на ўсходзе Беларусі архаізм, што ўзыходзіць да прасл. *pǫgy ’круглы прадмет, гузік’, параўн. укр. пу́говиця, рус. пу́говица, польск. pągwica ’круглы гузік (срэбны, касцяны ці са скуры); пампон; адростак на шыі казы; гузак’, што звязваюць з лат. puõga, puogs ’гузік’ (на думку некаторых, запазычаным са ст.-рус. пугы, пугъвь — гл. Каруліс, 2, 73), ст.-інд. puñjas ’камяк, маса, кучка’ і інш. (Фасмер, 3, 400). Мяркуюць, што прыметнік *pǫgъ ’круглы’ захаваўся ва ўкр. пу́головок ’апалонік’ (ад *пуго‑головий, літаральна ’круглагаловы’, гл. ЕСУМ, 4, 626; Банькоўскі, 2, 521). Параўн. пуга 3 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Но́ша 1 ’вязка, клунак’ (Яруш., Сл. ПЗБ, ТС), памянш. но́шка, а таксама ны́шка, нэ́шка ’тс’ (Некр., Жд. 1, Клім.; бялын., Янк. Мат.; Сл. ПЗБ), ст.-бел. ноша, ношка ’мера сена, травы’ (Скурат, Меры, 123), параўн. рус. ноша, ношка ’тс’, чэш. nůše ’тс’, славац. noša ’тс’ і пад. Ад нясці, насіць (< *nos‑ja), параўн. Фасмер, 3, 87; Махэк₂, 403, першапачаткова ’тое, што можна панесці’.

Но́ша 2 ’яечнікі ў курыцы’ (Ян.), но́ша: у старо́е гусі но́ша зʼяўляецца каля ног (Бір. дыс.), сюды ж, магчыма, но́ша ’пухліна, гузак, грыжа’ (ТС), параўн. рус. но́ша ’цяжарнасць’, польск. noszą ’тс’. Да насіць, нясці (гл.), у тым ліку ’нясці яйкі’, параўн.: Як удар куру па спіне, дак у ее тая но́ша пабʼецца і еечкі патруцца (Ян.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вулды́р ’гуз’ (Жд., 2, 3), вулды́рь ’гуз, гузак, пухір’ (Бяльк.), рус. волды́рь ’тс’ (няяснага паходжання, гл. Фасмер, 1, 338). Няма падстаў разглядаць асобна ад булды́р ’пухір, бурбалка, бугор’ (параўн. Гараеў, 53; Праабражэнскі, 1, 91), з метатэзай бурды́ль і асабліва бурду́ль ’пухір’, вытворных ад дзеясловаў з «вобразнай» семантыкай, гл. бурдзе́ць ’пачынаць закісаць’ (З нар. сл.); параўн. інш. семантычныя паралелі: брузды́ль ’пухір на целе’ і брузда́цца ’аблівацца ў час яды’ (Бяльк.), літ. vir̃dulas ’пухір, бурбалка’ ад vìrti, vérda ’кіпець’ (Атрэмбскі, Gramatyka, 125). Фармальная блізкасць утварэнняў з пачатковымі в і б прывяла да перапляцення значэнняў ’пухір’ і ’гуз’; ёсць падставы меркаваць, што зыходным для ўтварэнняў з в было значэнне ’гуз, круглы прадмет’ і аснова вурд‑ (*vr̥d‑), гл. навагр. ву́рда ’вяртушка зробленая з бярцовай косці свінні, буркаўка’ (Жыв. сл.); параўн. балг. върда́лям ’перакульваць’, серб.-харв. вр̏дати ’вярцецца, круціцца’, тады вулды́р < *вурдыль з метатэзай. Адносна суфіксацыі, асабліва чаргавання ‑ыль/‑уль, параўн. Слаўскі, SP, 1, 112.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уско́кваць, уска́кваць

1. áufspringen* vi (s), áuffahren* vi (s); in die Höhe fáhren*;

уско́кваць з ме́сца vom Platz áufspringen*;

уско́кваць ад спо́лаху vor Schreck áuffahren*;

уско́кваць з ло́жка vom Bett áufspringen*;

2. (куды-н.) hinéinspringen* vi (s) (у напрамку ад таго, хто гаворыць); heréinspringen* vi (s) (у напрамку да таго, хто гаворыць):

уско́кваць у ваго́н in den Wágen áufspringen*;

уско́кваць на каня́ sich aufs Pferd schwíngen*;

3. разм. (пра больку, гузак і г. д.) sich bílden, síchtbar wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

набі́ць

1. füllen vt, stópfen vt;

набі́ць тытуню́ ў лю́льку die Pféife (mit Tábak) stópfen; (áus)pólstern vt (сеннікі, канапы і г. д.); áusstopfen vt (пудзіла);

набі́ць да адка́зу vóllstopfen vt;

2. (настраляць – птушак, звяроў і г. д.) schíeßen* vt, erlégen vt;

3. разм.:

набі́ць (сабе) лоб sich die Stirn ánschlagen*;

набі́ць гуза́к на лбе́ sich éine Béule an der Stirn hólen;

◊

набі́ць руку́ на чым-н. in etw. [Fértigkeit] bekómmen* [erlángen];

набі́ць цану́ на што-н. den Preis in die Höhe tréiben*;

набі́ць сабе́ кішэ́нь sich die Táschen füllen;

набі́ць сабе́ цану́ sich in den Áugen ánderer höher stéllen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уско́чыць сов.

1. (быстро встать) вскочи́ть;

2. вскочи́ть, вбежа́ть;

хло́пчык уско́чыў у ха́ту — ма́льчик вскочи́л (вбежа́л) в избу́;

3. (на что-л.) вскочи́ть, вспры́гнуть;

у. на ла́ўку — вскочи́ть на скаме́йку;

4. (во что-л.) вскочи́ть, впры́гнуть;

у. у ло́дку — вскочи́ть (впры́гнуть) в ло́дку;

5. перен., разг. (о нарыве, волдыре и т.п.) вскочи́ть;

на лбе ўско́чыў гуза́к — на лбу вскочи́ла ши́шка;

6. (войти стремительно, силой) ворва́ться;

байцы́ ўско́чылі ў го́рад — бойцы́ ворвали́сь в го́род;

7. (въехать вскачь на лошади) вскака́ть;

8. угоди́ть, попа́сть;

у. у я́му — угоди́ть (попа́сть) в я́му;

◊ вось дык ~чыў! — вот так попа́лся!

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)